اغلب کودکان تقریبا در دوره طفولیت خود دروغ می‌گویند، مثلا بعضی از آنها به دروغ می‌گویند دندان‌هایشان را مسواک کرده‌اند، و پدر و مادر پس از شنیدن چنین حرفی بسرعت واکنش نشان داده و اقدام به سرزنش و تنبیه کردن فرزندان خود می‌کنند، ولی کارشناسان تربیتی کودکان غالبا نسبت به چنین اقدامی هشدار داده و می‌گویند این برخوردها پیامدهای منفی به دنبال خواهد داشت.

«دانا اوربان»، کارشناس انجمن اتحادیه مشاوره خانواده در آلمان، در این باره می‌گوید: «والدین به محض شنیدن دروغ از فرزندان‌شان نگران می‌‍شوند و برای جلوگیری از تکرار آن، سریع وارد عمل می‌شوند که ممکن است نتایج معکوس داشته باشد».

دروغ گفتن غالباً طی دوره کودکی اتفاق می‌افتد و دلیلی بر کوتاهی تربیت والدین نمی‌باشد. و علیرغم اینکه فرزندان قبل از رفتن به مدرسه، می‌توانند بین کار صحیح و اشتباه را تشخیص دهند، ولی بسیاری از آنها همچنان به دروغ گفتن ادامه می‌دهند.

این کارشناس مشاوره خانواده، در خصوص ضرورت گوش دادن به توضیحات کودک از سوی والدین بجای تنبیه کردن گفت: مهم‌ترین مسأله پس از شنیدن توضیحات کودک این است که وقتی فرزندتان می‌گوید کاری را انجام نداده  است، باید او را باور و به او اعتماد کرد.

از سوی دیگر اوربان اشاره کرد راه‌های مقابله با خصلت‌های رفتاری نادرست کودکان متفاوت است، مثلا اگر پدر و مادر فرزند خود را در حین دزدی مشاهده کردند، در این شرایط می‌توانند خشم و ناراحتی خود را انتقال دهند، ولی این فرایند باید با آرامش و بدور از عصبانیت اتفاق بیفتد.

اوربان در ادامه ضمن تأکید بر نتایج نامطلوب توهین و توبیخ کرد کودکان هنگام دروغ گفتن، تأکید داشت این اقدامات ممکن است کودک را به دلیل ترس از مجازات مجبور به دروغ گفتن مجدد کند. وی در ادامه افزود: بهترین شیوه رفتاری در چنین حالتی صحبت کردن و توجیه کردن کودک خاطی است.

اوربان در پایان گفت والدین باید از همان ابتدا به فرزندان خود بگویند اگر مرتکب کار اشتباهی شدند، همیشه پیش آنها بروند و با آنها صحبت کنند و به کودکان تأکید کنند حتی اگر کار آنها موجب ناراضایتی و ناراحتی پدر و مادر می‌شود باز هم کار اشتباه‌شان را به آنها گزارش دهند تا با همدیگر به یک راه حل صحیح برسند.