به گزارش ۸دی، محمدعلی ستیزه از خادمان الشهدای راهیان نور استان گیلان در یادداشتی خطاب به میثم مطیعی نوشت:

سخنی با برادرم
حاج میثم مطیعی…
“”میثم جان””سلام علیکم”
ایام تیر ماه سند دیگری از قربانی بودن جمهوری اسلامی ایران در برابر خشونت، نفرت و ترور است.

“بسم الله الرحمن الرحیم

«وَ اصْبِرْ عَلی‏ ما یَقُولُونَ وَ اهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمیلاً» (مزمل/۱۰)

برآنچه می گویند شکیبا باش و از آنان به شیوه اب زیبنده دوری گزین_

کسیکه وظیفه بیان حق و حقیقت در جامعه را برعهده می‌گیرد، باید! خود را برای سخنان ناروا، زخم زبان ها، طعنه ها و … آماده کند.

هنر شما در بیان اشعار حماسی و زیبا که در کمال ادب بود و بر واضحات انگشت گذاشتید را مشخص است تاب نمی آورند … آخر شنیدن حقیقت سخت است….

ما نه آنیم که آموخته غرب شویم

پی هر وسوسه‌ای سوخته غرب شویم

سیلی از کوخ‌نشین، کاخ‌نشین خواهد خورد

و زمین‌خوار سرانجام زمین خواهد خورد

«بیست سی» چیست که تعلیم جهان، از دل ماست

هان که جمهوری اسلامی ایران اینجاست

اگر از غرب رسد نسخه، خودش بیماری ست

قرص خواب است ولی چاره ما بیداری ست

تا ابد سستی تسلیم مبادا با ما

وحشت از حربه تحریم مبادا با ما

باز تحریم جدیدی به سِنا رفت که رفت

جسم برجام چو روحش به فنا رفت که رفت

ذوق بیهوده ز برجام خطا بود خطا

تکیه بر عهد عمو سام خطا بود خطا

عهد با دزد سر گردنه بستیم ‌ای دوست

بارها عهد شکست و نشکستیم ‌ای دوست

هر چه می‌شد بَرَد از کیسه ما بُرد که بُرد

«بُرد بُرد» این بُوَد آری همه را بُرد که بُرد

گفته بودند که دشمن به تجارت آمد

پیر ما گفت که البتّه به غارت آمد

خواب دیدند صَلاح از طرف بیگانه است

به خود آییم نجات همه در این خانه است

کارزار است، قدم قاطع و محکم بردار

سخن از صلح بگو، اسلحه را هم بردار!

راه ما راه حسین است و به خون روشن شد

تکیه بر تیغ زد آن دم که جهان دشمن شد

نه به دل راه بده واهمه از اخم عدو

نه دلت غنج رَوَد باز به لبخندی از او

دل به لبخندش اگر باخته‌ای، باخته‌ای!

گر ز اخمش سپر انداخته‌ای باخته‌ای!

غم مخور، سست مشو، با صف اعدا بستیز

مژده «لا تهنوا» می‌رسد از جا برخیز

تا بدانند که هان لشکر احمد (ص) ماییم

رزمجویان و دلیران محمد (ص) ماییم….

در میان مؤمنان مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند صادقانه ایستاده‌اند؛ بعضی پیمان خود را به آخر بردند (و در راه او شربت شهادت نوشیدند)، و بعضی دیگر در انتظارند؛ و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود ندادند.

تحمل این غوغا سالاران را انتقاد پذیری تا کجاست!

بیش از هزار و اندی سال است، نخلهایی که میثم تمار با آن زبان گویا و روشنگری که داشته، گذشت، اما می بینیم، ثمر میدهند.

میثم دانای رازها بود، او از بسیاری حوادث آینده و فتنه‌ها آگاهی داشت و در صورت لزوم با تشخیص ظرفیت افراد، مردم را از آن آگاه می‌کرد.

امروز بیاد جمله ی تاریخی مقام معظم رهبری(مدظله العالی) افتادم： خرمشهرها در پیش است، نه در میدان جنگ نظامی در میدانی که سخت تر از میدان جنگ نظامی ست….

میثم مطیعی علیه داعش، اسرائیل، سعودی، مال مردم خورها، زمین خواران و کاخ نشینان و سست عنصرها شعر خواند.

اما برداشت دیگر، آن است که علت این همه توبیخ مجازی بر علیه مطیعی، به این بر نمی گردد که او در ابیاتش به محکومیت «سند ۲۰۳۰» و «فنا رفتن روح و جسم برجام» و «تردید در نسخه های غربی» و حمله به «تسلیم و تحریم» پرداخته است؛ که اینها مفاد روشنی از «شعر اعتراض» است که همواره در طول قرن ها در مجامع دینی، استماع می شده است. بلکه این غوغای مجازی از همین دو بیت خاص، برانگیخته شده است: «ای نشسته صف اول! نکنی خود را گم / پی اقدام تو هستند هنوز این مردم – چند روزی تو مقامی به امانت داری / منصبت را نکند طعمه خود پنداری»

چه شلیکی در توییتر کردند…

طرفدار کدوم جبهه اید؟؟؟؟

………..من انقلابیم………

خادم شهدای استان گیلان

.