به گزارش ۸دی، همه خانواده‌ها سعی می‌کنند در ماه مبارک تکانی به آشپزخانه‌ بدهند و چیزهایی برای افطار و سحر آماده کنند که قوت روزه روز بعد را به بچه‌ها و اهالی خانه بدهد. از آنجایی که نوستالژی قدیم و تاکید بر اینکه همه چیز قدیمی‌اش خوب است، ما هم چند غذایی که تهرانی‌های قدیم در ماه رمضان سر سفره‌شان می‌گذاشتند برای‌تان انتخاب کرده‌ایم. منبع هم جلد سوم کتاب طهران قدیم نوشته جعفر شهری. در آن دوران غذاهای سحر به مناسبت گرما و سرما و فصول چهارگانه متغیر بود. اما آنچه گذشته از مخلفات غذای کامل سحر به حساب می‌آمد، غذاهای پرگوشت و پرچربی برای ایام سرما و غذای کم گوشت و کم چربی برای تابستان‌ها بود که به مصرف می‌رسید و از آن جمله:

آبگوشت آجیل: که از گوشت گوسفند پروار اعلا از قسمت گردن، سینه یا ماهیچه همراه نخود پوست گرفته، فندق، پسته، بادام، گردو، مویز، لواشک یا گوجه برغانی به اضافه زعفران، پیاز، نمک و در صورت دلخواه شکر تشکیل می‌شد. همه این مواد را با هم در دیگ یا دیزی ریخته و درش را محکم می‌کردند و می‌گذاشتند اصطلاحا با دم بپزد.

 

کوفته شامی: گوشت ران خام را می‌کوبیدند تا نرم شود، ‌بعد ‌آرد نخودچی، تخم‌مرغ‌، زعفران و فلفل ‌و زردچوبه می‌زدند و  با آب سفت و شلش را اندازه می‌کردند و سرخ می‌کردند یا در آبی که پیازداغ داشت می‌انداختند و با سرکه شیره به عنوان چاشنی یک ربعی می‌جوشاندند و آب آن را مثل آبگوشت ترید کرده و شامی‌ها را با نان می‌خوردند.

چنگال: روغن را داغ کرده آب و شکر یا آب و شیره ریخته دو سه جوش داده نان ترید کرده می‌خوردند.

قیمه آلو که مخصوصا این چلو خورش را در سحرهای ماه رمضان برای جلوگیری از عطش روز می‌خوردند مانند خورش قیمه که به جای گوجه گرد لیمو عمانی یا آلو چاشنی آن می‌شد.

انواع کوکو مثل کوکو سبزی،‌ کوکو بادمجان (ترکیب بادمجان سرخ شده و تخم‌مرغ) کوکو گوشت (یک چیزی شبیه کتلت خودمان) ‌کوکو لوبیا سبز، کوکو سیب‌زمینی را که بعد از پخت در شربت قند غلیظ شیرین می‌کردند هم جزو غذاهای ماه مبارک به حساب می‌آمد.