رضا ربیعی
یادداشت؛

“اساس” کدام است؛ “حق” یا “شخص”؟!

بر اساس این فرموده مولا علی (ع)، اشخاص، هیچ وقت ملاک صحیح، قطعی و دایمی برای شناخت حق نیستند، هر کس بدین گونه برای شناخت حق اقدام کند، دیر یا زود در ورطه گمراهی و در مسیر باطل قرار خواهد گرفت.

به گزارش ۸دی، رضا ربیعی فعال رسانه ای استان گیلان ضمن یادداشتی نوشت:

“اساس” کدام است؛ “حق” یا “شخص”؟!
اگر مبنای بحث، “اشخاص” باشد نه “حق”، بی شک دیر یا زود، در دفاع از اشخاص دچار تناقض گویی خواهیم شد خصوصا از که تناقضات در مواضع و رفتار سیاستمداران ، بسیار سریع شکل می گیرد و آن قدر فراوان است که هواداران آنان اگر بخواهند همچنان موضع خود را در جرگه “هواداری” حفظ کنند، مدام باید در صدد توجیه رفتار آنان باشند!
بر این اساس در میدان جنگ صفین وقتی که آن سردار سپاه، از کثرت حافظان قرآن و بعضی صحابه رسول الله (ص) در لشکر معاویه حیران و متعجب شده بود خطاب به حضرت علی (ع) عرض کرد که امر بر من مشتبه شده به گونه ای که نمی دانم کدام جبهه، حق و کدام باطل است؟!
حضرت فرمودند: اعرف الحق تعرف اهله ، اعرف الباطل تعرف اهله

“حق را بشناس، آن وقت اهل حق را خواهی شناخت، باطل را بشناس، در آن صورت ، اهل باطل را خواهی شناخت.”

بر اساس این فرموده مولا علی (ع)، اشخاص، هیچ وقت ملاک صحیح، قطعی و دایمی برای شناخت حق نیستند، هر کس بدین گونه برای شناخت حق اقدام کند، دیر یا زود در ورطه گمراهی و در مسیر باطل قرار خواهد گرفت.
در نظام اسلامی و ولایی، دولتمردان و سیاستمداران و مسوولان، مادامی که در مسیر حق، قانون و ولایت قرار دارند، قابل دفاع هستند، و به هیچ وجه دفاع مطلق از آنان و منش و روش آنان صحیح نمی باشد.
رسول الله (ص) و امیرالمومنین (ع)، میزان حق هستند و افراد دیگر با آنها سنجیده می شوند، چه بسا صحابه و یارانی، در دوره ای به دلیل متابعت از آن بزرگواران به درجه بالایی از ایمان و نیز جایگاه و شان اجتماعی در بین مسلمانان رسیدند اما همانان در مواضع پس از آن به دلیل تخطی از میزان حق، از جاده اعتدال و صراط مستقیم خارج شدند، اصحاب جمل، از آن جمله اند، اصحابی که به دلیل ایثار و جانفشانی در طی ۲۳ سال نهضت اسلامی پیامبر عظیم الشان به لقب”سیف الاسلام” و “طلحه الخیر” و …  مفتخر شدند!
شمر بن ذی الجوشن نیز از جمله سرداران حضرت علی (ع) در جنگ صفین بود که در این جنگ به درجه جانبازی نیز نایل شده بود، اما در عاشورای سال ۶۱ (۲۴ سال بعد) در مقابل “حق زمان” حسین ابن علی (ع) قرار گرفت.
پس همانگونه که امام راحل (ره) فرمودند، “میزان، وضع فعلی افراد است”.
هر یک از رؤسای محترم جمهوری اسلامی بر اساس ساز و کارهای نظام و انتخاب مردم و تنفیذ رهبری به ریاست جمهوری برگزیده شدند و در دوره خود منشا خدماتی بوده اند، خدمت آنان بر مبنای توانایی های خود و امکاناتی بوده که در اختیارشان قرار گرفته بود، و در کنار آن، در طول دوره خدمت یا پس از آن، احیانا کوتاهی ها و اشتباهاتی نیز داشته اند، ضمن این که نباید بین آن خدمات و این اشتباهات، خلطی صورت گیرد، همچنین هیچ یک را نیز نباید صرفا به لحاظ خدمات گذشته اش، صرف نظر از مواضع اشتباه فعلی اش، مبرا نمود! اشتباهات، مادامی قابل گذشت خواهد بود که به رویارویی اشخاص با “موجودیت نظام” منتهی نشده باشد خواه آن فرد رئیس دولت اصلاحات بشاد یا رئیس دولت مهرورز…! زیرا آنچه اصالت، اهمیت و اولویت دارد، حفظ نظام جمهوری اسلامی ایران است که برآمده از مجاهدت های فراوان و خونهای پاک شهیدان و مقاومت مثال زدنی مردم در ادوار گوناگون می باشد و ارزشمندی اشخاص به میزان پایبندی آنان به اصول و آرمانهای این نظام و توجه به مطالبات مردم است و کسی که بخواهد در عرض اصالت و اهمیت نظام ، با اتخاذ مواضعی که با ارزشها و آرمانهای نظام در تضاد است، برای خود نیز اصالتی موازی (و نه طولی) ایجاد کند به گونه ای که برای حفظ مواضع خود و اهداف شخصی خود، ارزشها و آرمانهای نظام و منافع ملی را قربانی خودخواهی های خود کند، بی شک او در مسیر باطل گام نهاده و زاویه ایجاد شده بین او و موجودیت نظام باعث می گردد که مردم و نظام نیز از چنین اشخاصی “عبور” کنند!!

نظرات

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط پایگاه خبری تحلیلی 8دی در وبسایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد، منتشر نخواهد شد.
در حاشیه