به گزارش ۸دی، قربان صحرائی چاله سرائی با ارسال یادداشتی اختصاصی به پایگاه خبری تحلیلی ماسال، در خصوص «گردهمایی گروه های مردمی و خودجوش شهرستان ماسال» نوشت:

«مسأله‌ی فرهنگ در یک جامعه یک مسأله‌ی حیاتی است. فرهنگ به معنای یک چیز زیاد و تجملاتی برای جامعه نیست؛ فرهنگ، اساس است. … به نظر ما فرهنگ صحیح،‌ آن فرهنگی است که با مبانی اسلامی و منطق و عقل و خرد، همسان و همگام باشد، آن جامعه به سمت رشد اقتصادی و رفاه و آزادی و این چیزها هم حرکت خواهد کرد.» (بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی۱۵/۱۰/۱۳۷۷)

دوازدهم سال اقتصاد مقاومتی، تولید ـ اشتغال و در سالگشت روز جمهوری اسلامی، به ابتکار چند تن از فعالان فرهنگی شهرستان ماسال، نشستی فرهنگی در حسینیه مسجد جامع ماسال برگزار گردید. فارغ از هر حاشیه‌ای و فراتر از نقطه‌نظرات ابراز شده و بعضاً حتی متفاوت در آن نشست، به نظر می‌رسد اصل موضوع دغدغه‌های فرهنگی یکی از مباحث مهم و قابل اعتنا جامعه امروز ماست که بیش از هر زمان دیگری توجه به آن ضروری می‌نماید.

پرداختن به موضوعات فرهنگی به اشکال مختلف همواره مورد توجه و دقت نظر بخشی از جامعه اسلامی ما بوده و هست. به خصوص اینکه سنگ‌بنای حکومت و نظام جمهوری اسلامی بر اساس آموزه‌های فرهنگی برخاسته از فرامین دین مبین اسلام و مذهب حقه تشیع بنیان‌ نهاده شده است.

نفوذ مذهب تشیع و دیگر آموزه‌های قرآنی دین مبین اسلام چنان در عمق جان مردم این دیار ریشه دوانیده است که بخش عظیمی از جامعه اسلامی بسیاری از امور را به صورت خودجوش مردمی بدون هیچ قانون و ضابطه و دستورالعمل مکتوب و خاصی به شکلی منسجم و فراگیر انجام می‌دهد. تشکیل هَیَآت مذهبی و راه‌اندازی دستجات عزاداری سوگواره‌های محرم و یا برپایی جشنواره‌های اعیاد مذهبی نمونه بارز حرکت‌های خودجوش مردمی است که در این زمینه می‌توان مثال زد.

امروزه با متنوع شدن رسانه‌ها و فراگیر شدن فضاهای مجازی این مهم بیش از پیش آشکار شده است. به همان نسبت بخشی از دغدغه‌مندان عرصه فرهنگ و هنر به صورت خودجوش آستین همت را بالا زده‌اند و در گوشه‌و کنار این دیار آنچه را که به آن علاقمندند ونسبت به آن احساس دغدغه و  تشویش‌خاطر دارند، تلاش می‌کنند در راستای معرفی و یا حفظ و حراست و برپایی آن در حد توان و وسع خویش قدمی بردارند.

قُرب و منزلت این کار بر کسی، به ویژه بر اهل فرهنگ پوشیده نیست. به خصوص اینکه این امور خودجودش مردمی بدون هیچ چشمداشتی از هیچ شخصیت حقیقی و یا حقوقی و یا بی‌توقع از هر سازمان و نهاد دولتی یا غیر آن صورت می‌گیرد. و این اهمیت و ارزش کار را بیش از پیش ارتقاء می‌دهد. شاید به جرأت بتوان ادعا کرد همین است که یک کار فرهنگی با چنین ویژگی‌هایی که غالباً از بار معنوی نیز برخوردار است، مورد اقبال عمومی قرار می‌گیرد، چه آنکه از قدیم گفته‌اند: «آنچه از دل برآید لاجرم بر دل نشیند».

امور فرهنگی و هنری خودجوش مردمی، فارغ از هر نوع سیاست و سیاسی‌کاری و جناح‌بازی، در ناخودآگاه پنهان خویش هم بر امور فردی و هم بر امور جمعی چه در عرصه سیاست و فرهنگ و چه در عرصه اقتصاد و اجتماع تأثیر بسزا دارد. و گاه این اثرگزاری سالیانی متمادی به نحو مطلوبی باقی خواهد ماند و حتی به نسل‌ بعدی و بعضاً نسل‌های بعدی منتقل خواهد شد.

برای شناسایی فعالان فرهنگی خودجوش مردمی و ارج نهادن کار فرهنگی و هنری آنان در نشست فرهنگی حسینیه مسجد جامع ماسال پیشنهاد به حقی مطرح شد. پیشنهادی که به نظر می‌رسد با پشتوانه خودجوش مردمی اسباب شناسایی فعالان فرهنگی بی‌ادعا و زحمتکش دغدغه‌مند را فراهم می‌آورد و به کار و هنر آنان جهت روشن‌تر و انگیزه بیشتر و بهینه‌تر می‌بخشد.

خوشبختانه ماسال و شاندرمن دارای استعدادهای فرهنگی مردمی فراوانی است. این پتانسیل مهم و ارزشمند در گوشه‌وکنار این شهرستان، بعضاً روستاهای دور و نزدیک و در گامی فراتر حتی در شهرستان‌های دیگر به امور فرهنگی شهرستان ماسال علاقمندند و به آن با دغدغه و احساس تکلیف نگاه می‌کنند و گاهی چشمه‌ای از آن بروز و ظهور می‌یابد.

به نظر می‌رسد با پیشنهاد  «شناسایی فعالان فرهنگی»، علاوه بر این کار باب آشنایی آنان با یکدیگر گشوده می‌شود و فعالان فرهنگی ضمن مطلع شدن از کار همدیگر به صورت رو در رو و از نزدیک، حتی‌الامکان به برطرف کردن نیازهای مرتبط اقدام خواهند نمود و زمینه بهره‌مندی از امکانات همدیگر نیز برایشان فراهم خواهد شد.

این پیشنهاد فرهنگی را می‌توان در راستای خواست  رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، حضرت آیت‌العظمی امام خامنه‌ای مدظله‌العالی در زمینه «فرهنگ» به شرح زیر مورد توجه و دقت نظر قرار داد:

اولاً آدم‌های فرهنگی شهرمان شناسایی شوند.

ثانیاً وجود آدم‌های فرهنگی، تولیدات فرهنگی در پی خواهد داشت.

و ثالثاً تولیدات فرهنگی نیازمند بستر مناسب و امن برای تولد و رشد و نمو و پویایی است تا نهایتاً حداکثر تأثیرگذاری مطلوب را داشته باشد.

پس به این پیشنهاد شایسته، با تأمل و تدبر بنگریم …

انتهای پیام/