به گزارش ۸دی، مصطفی تویسرکانی در کانال تلگرامی خود به موضوع افسانه کتاب سوزی در ایران توسط مسلمانان پرداخته و نوشت:

تقریبا از حدود یک قرن پیش در ایران مساله ی کتاب سوزی مسلمانان مطرح شده است. برای بررسی این ادعا پای میز تحلیل و بررسی می نشینیم:

بررسی یک:

در هیچ یک از منابع تاریخی متقدم این مساله مطرح نشده است. یعنی تا ٨٠٠ سال پس از فتح ایران هیچ کتابی به این مساله با این درجه ی اهمیت اشاره ای نکرده است.

بررسی دو:

بعد از ٨٠٠ سال تنها یک مورخ آن هم ابن خلدون اشاره کرده که تعدادی از کتابها به آب ریخته شده یا سوزانده شده است.

? اشکال اولی که بر گفته ابن خلدون وارد است این است که او ماخذ و منبع حرف خود را ذکر نکرده است. ما نمی توانیم از یک شخصی که در قرن ٩ هجری می زیسته است حرفی بدون منبع مربوط به چند صده ی اول هجری را بپذیریم.

? اشکال دوم این است که مورخین چند صده ی اول، تمام جزییات جنگ ها و فتوحات؛ حتی مقدار غنایم به دست آمده را ذکر کرده اند. چگونه می شود از کنار مساله ای به این مهمی ساده عبور کرده باشند و هیچ ننوشته باشند؟!

? بررسی سوم:

در بسیاری از کتب تاریخی گزاره هایی وجود دارد که نشان می دهد که کتابهای ایران باستان در اختیار مسلمانان بوده و آنها مطالبی از این کتابها ذکر کرده اند.

? مسعودی متوفای ٣۴۶ هجری می نویسد：
در سال ٣٠٣ در اصطخر فارس نزد یکی از نجبای این ولایت کتاب بزرگی دیدم که مشتمل بر بسیاری از علوم ایرانیان و اخبار شاهان ایشان و ساختمانها و اداب و رسومشان بود. چنین مطالبی را در هیچ یک از کتابهای ایرانیان مانند： خدای نامه ؛ آیین نامه؛ گاه نامه و مانند اینها نیافتم (التنبیه و الاشراف مسعودی ص٩٢)

? مسعودی متوفای اوایل قرن ۴ می گوید من چندین کتاب باستانی ایرانی را دیده ام. این یعنی در حدود ٢٩٠ سال بعد از فتح ایران هنوز بسیاری از آثار کتبی ایرانیان باقی مانده بود و استفاده می شده است.