به گزارش ۸دی، هامون شاد در گزارشی از مشکلات یکی از روستاهای فومن در روزنامه همشهری نوشت:

 مادری میانسال با ۲ فرزند و برادر و همسر خود سعی می‌کردند تا بین ۲ سوی یک رودخانه که شاید بیش از ۱۰‌متر فاصله نداشت، پلی چوبی بسازند! به همین راحتی ولی با چه مشقتی که هرگز نمی‌توان با یک گزارش مطبوعاتی آن را شرح داد! مادر فرغون فرغون شن و سنگ بار می‌زد در حالی که بچه‌ها دوان دوان و شادی کنان در اطراف او می‌چرخیدند. ۲ مرد جوان نیز به سختی با تخته سنگ‌ها و کنده چوب‌های محکم گلاویز شده بودند تا بتوانند برای خانواده پلی روی رودخانه بسازند!
این تصویری بود که در عبور از بهشت گمشده فومن، آلیان زیبا و تاریخی،دیدیم. از خودرو پیاده شدیم تا ببینیم چرا اعضای این خانواده می‌خواهند روی رودخانه پل بسازند.بچه‌ها در این قسمت از «جیرده» آلیان هر صبح با چالش مرگ و زندگی به استقبال درس و کتاب و مدرسه می‌روند و برای رفتن به مدرسه باید از پلی به پهنای فقط «یک قدم» گذر کنند. معلوم نیست که اگر فقط ذره‌ای از این پل منحرف شوند چه سرنوشت نامعلومی برایشان رقم خواهد خورد. میانسالان و پیران این محل که نان‌آور خانه نیز هستند با هزار دعا ‌روز را به شب می‌رسانند!
هنگامی‌ که باران رحمت الهی بر زمین بریزد و جنگل و باغ‌های زیبا و کشاورزانِ منتظر را سیراب کند اما برای خانواده‌ها و جمعیتی که در آن سوی رودخانه هستند زحمت بزرگی فراهم می‌شود. این حاصل سال‌ها بی‌توجهی به بدیهی‌ترین و ابتدایی‌ترین نیاز اهالی یک روستاست یعنی راه روستایی!

ساکن خانه اقوام
«جمشید حبیبی» جوانی که بیشتر از توان خودش در حال تلاش برای ساخت این پل چوبی بود، گفت: ۲ ماه پیش پسر عموی من دچار شکستگی پا شد و پزشکان گفتند به هیچ‌وجه نباید حتی با عصا حرکت کند یا حتی به کول گرفته شود. الان ۲ ماه است که به دلیل در دسترس نبودن راه معمولی و نداشتن یک پل روی این رودخانه، وی از خانه و زندگی خود دور شده و به اجبار در خانه اقوام دوران نقاهت خود را سپری می‌کند.
مادر میانسال که در حال کار بود، نیز گفت: تا به حال چند بار چند تن از اقوام که خیلی به ما و فضای این روستا علاقه‌مند بودند و در دیگر نقاط کشور سکونت داشتند، به‌عنوان مهمان به محل ما آمدند اما نتوانستند مهمان خانه ما باشند زیرا راهی و پلی نبود که آنها را دعوت کنیم و فقط شرمندگی برای ما باقی ماند!
به گفته وی تاکنون برای ساخت یک پل روستایی بیش از ۴ بار به دهیاری محل، بخشداری سردارجنگل و حتی فرمانداری نامه‌نگاری شده اما حاصلی در بر نداشته است. «عمار زیرک» بخشدار بخش سردارجنگل فومن هم در همین باره گفت: ما در فاصله نزدیک این محل پلی دیگر با هزینه چند ۱۰ میلیون تومانی ساختیم و قرار است با کمک دیگر دستگاه‌ها مسیر این خانواده‌ها را برای رسیدن به آن پل فراهم کنیم.
رودخانه‌ای که بیش از ۱۰‌متر پهنا ندارد، نباید زندگی مردمان سختکوش، مهربان و بی‌ریای این بهشت گمشده را دشوار تبدیل کند. نه گفتن به مردمانی چنین صمیمی برای ساده‌ترین و طبیعی‌ترین خواسته‌شان، شایسته هیچ مسئولی نیست حتی اگر به بهانه نبود اعتبار باشد. مگر می‌شود یک منطقه محروم سال‌ها در انتظار بدیهی‌ترین امکان موجود باشد؟ بالاخره در آن بخش از پهنه سبز آلیان، بزرگانی هستند که دل دریایی دارند و همیشه مهیای خرج فداکاری و سخاوتند؛ فقط کافی است کمی بیشتر به خواسته‌های این خانواده‌های شریف توجه کنیم.