به گزارش ۸دی، اسلام ملکی معاف از کارشناسان علوم قرآنی و حدیث دانشگاه تهران به مناسبت ایام فاطمیه به موضوع لعن با ذکر نام پرداخت و نوشت:

بعضی می گویند: حضرت زهرا(س) در ماجرای هجوم حزب غاصب خلافت به خانه آن حضرت، آنها را علنی و با ذکر نام لعن فرمودند پس تظاهر به لعن با ذکر نام نوعی اقتدا به سیره ایشان است!!

در جواب باید گفت: شرایط رویارویی با شرایط آتش بس فرق دارد. در آن زمان عده ای آتش برای سوزاندن خانه حضرت آورده بودند و شرایط رویارویی بود و طبیعی بود حضرت هم آنها را لعن کند و افکار عمومی هم به ایشان حق می داد که واکنش متناسب نشان بدهند. اما بعدا امام علی(ع) که مولا و مقتدای ما هستند با حزب غاصب خلافت آتش بس کردند و این آتش بس تا زمان ما نیز ادامه دارد. در شرایط آتش بس، اصل بر همزیستی و ادبیات ملایم است.

امام علی(ع) در شرایط آتش بس، در نماز جماعت ابوبکر شرکت می کرد. بنابراین شرایط ما با شرایط خاص حضرت زهرا(س) هنگام حمله به خانه ایشان تفاوت جدی دارد.

البته درباره دو سه روایتی که می گویند باید لعن با ذکر نام کنیم یکم اینکه: هیچیک از آنها سند صحیح ندارند. دوم اینکه: بر خلاف تصور عده ای لعن خصوصی نیز  جایز نیست چرا که در عصر حاضر مرز محفل خصوصی و عمومی خیلی کمرنگ است و لعن با ذکر نام حتی اگر خصوصی باشد مفسده دارد.

همچنین وحدت شیعه و سنی که دنبالش هستیم به هیچ وجه به معنای انکار مسایل تاریخی مسلّم مثل غصب خلافت نیست.

و نیز برائت از ظلم مورد تایید مدافعان وحدت است اما «تظاهر به لعن با ذکر نام مقدسات اهل سنت» درست نیست و اهل بیت(ع) نیز به شیعیان اینطور تعلیم نداده اند.

وحدت یعنی همزیستی و رفتار نیکو و عدم تظاهر به لعن با ذکر نام.

یعنی باید به شیوه زیارتنامه هایی که از معصومین(ع) رسیده است لعن کنیم یعنی «لعن ظالمان بطور کلی».

البته افرادی مثل شمر و عمر سعد را با ذکر نام نیز لعن می کنیم زیرا از مقدسات اهل سنت نیستند.

انتهای پیام/