به گزارش ۸دی، محمود باقری خطیبانی از اعضای شورای اسلامی شهر رشت در یادداشتی اختصاصی برای این پایگاه خبری تحلیلی نوشت:

به ما یاد دادند که نظارت را فرایندی بدانیم بـرای کسب اطمینان از این کـه اقدامات و فعالیت های جاری یک سازمان، در جهت اهداف پیش بینی شده و مطابق با اقدامات برنامه ریزی شده باشد. مسئولان نظارتی باید تلاش کنند تا پس از شناسایی دقیق مشکلات و موانع، آنها را ریشه یابی کرده و راه حل های اصلاحی را ارائه نمایند . شاید مهم ترین مسئله ای کـه وجود نظارت را ضروری می سازد، آن است که پیش بینی ها و برنامه های عملیاتی در یک سازمان همواره با درصدی از خطا توام می باشند که برای رفع این خطاها و اصلاح عملیات کنترل تنها راه چاره است.

ابزارهای نظارتی شورا مشخص اند و در دسترس؛ سوال و استیضاح، تحقیق و تفحص، بودجه و … اما در تمام این سال ها با منفعت طلبی و ایجاد دوقطبی کاذب در شورا و … از نظارتی که حق مردم و شهروندان بود ، تعمدا غفلت کردیم و دیدیم که در فقد نظارت قانونمند شورای چهارم چه بر سر شورا و شهرمان آمده است.

اما امروز بعضی از همکاران ما در شورا یادشان آمده است که باید بنشینند و کار حسابداری بکنند تا حقوق معوقه و کنونی کارگران و پاکبانان و آتشنشانان را پرداخت بکنند و نظارت شورا بر بودجه چندصد میلیاردی شهرداری به مدیریت موسمی و کوتاه مدت برای پرداخت حق و حقوق کارگران منحصر شده است!؟

دوستان ما با یک حرارتی از تادیه و پرداخت حقوق کارگران و پارکبانان صحبت می کنند که گویی این سه سالی و اندی که از عمر شورا می گذرد هر روز پی گیر حق و حقوق و مطالبات کارگران بوده اند و فکر می کنند حافظه تاریخی این مردم آن قدر ضعیف است که از یاد می برند که این چند ساله چه طور با حمایت از شهردار توسعه گرا بر حقوق کارگران مظلوم پا گذاشتند و دو ماه مانده به انتخابات سراسیمه به فکر کارگران شهرداری افتاده اند.

آقایان محترم! نظارت و کنترل وظیفه دایمی شورای شهر است چرا این نظارت انجام نشد؟ چرا بر این همه تخلفات کوچک و بزرگ شهرداری در پروژه ها و قراردادها نظارت نشد؟ چرا در برابر بیش از ۴۰۰۰ حکم جابه جایی پرسنل شهرداری دم برنیاوردید؟ چرا در برابر این همه سوء مدیریت در شهرداری کاری نکردید؟ آیا مردم و رسانه ها جز حمایت ثابت شما از شهردار چیز دیگری به یاد دارند؟

دوستان گرامی! مردم ما آگاه هستند و حقوق خود را می شناسند و خادمان و بازیگران را هم از یکدیگر تشخیص می دهند. نشستن بر روی بولدوزر و گریدر و گرفتن عکس، نوشتن نامه برای برخورداری خانه های نسقی از برق و آب، مصاحبه پشت مصاحبه که حقوق کارگران پرداخت می شود و … برای کسی اعتبار و رای نمی آورد. مردم به عملکردمان نگاه می کنند که در خرداد ۹۲ به آنان چه قولی دادیم و امروز چه کارنامه ای برای ارایه به مردم داریم؟  خودمان را گول نزنیم و مردم را هم ساده و فراموشکار ندانیم. برخورد صادقانه و درست و منطقی و دفاع از حقوق آنان راه نفوذ در قلب های مهربان مردم است. با کاریکارتوریزه کردن نظارت، هم  به مردم اهانت کردید و هم به نظارت؟!