پایگاه خبری تحلیلی 8دی نیوز
https://www.8deynews.com
چرا نباید در «سیاسی بودن» اسکار شک کرد؟
وقتی هالیوود علیه مردم آمریکاست و فرهادی هم علیه مردم ایران، «اسکار» باید هم به «فروشنده» برسد
فریادهای تند علیه ترامپ از سوی هالیوود شباهت بسیاری به توهین فیلمهای فرهادی به مردم و استفاده از تعابیری نظیر دروغگوبرای آنهاست.
به گزارش ۸دی، به نقل از رجانیوز، «ترامپ یار اصلی فرهادی در کسب جایزه اسکار بود»؛ این تیتر بسیاری از رسانههای انگلیسیزبان درباره جایزهای بود که بامداد امروز به «فروشنده» اهدا شد؛ جایزهای که به جای کارگردان این فیلم به نمایندگان «ایرانی – آمریکایی» او اهدا شد.
به گزارش رجانیوز، اینکه اسکار یک جایزه سیاسی ـ سینمایی است، چیزی پوشیده و مکتومی نبوده است که الان و بواسطه اینگونه اهدای جایزه به اصغر فرهادی عیان شده باشد. حتی زمانی هم که روشنفکران وطنی همه تلاش خودشان را تجمیع کرده بودند تا بگویند جدایی اصغر فرهادی به خاطر ویژگی های هنری اش لایق این جایزه شده، باز هم برای آنها که فیلم را دیده بودند چندان قابل پذیرش نبود.
امسال هم شرایطی مهیا شد تا دموکراتهای آمریکا برای انتقام گرفتن از رقیب سیاسی خود، دست یک کارگردان ایرانی – البته نمایندگان او – را به مجسمه طلایی اسکار برسانند.
نویسنده سایت «پلی لیست» خطاب به اعضای آکادمی اسکار نوشت: «فرهادی نمی تواند به اسکار بیاید پس در حمایت از آزادی هنری به «فروشنده» رای بدهید. از این فرصت، هوشمندانه بهره ببرید.»
«هالیوود ریپورتر» هم که یکی از نشریات معتبر سینمایی است، شب پیش از برگزاری مراسم اسکار نوشت: «فروشنده به عنوان فریاد اعتراض هالیوود علیه ترامپ، در آستانه بردن جایزه اسکار است.»
حتی شهردار لندن هم که از مخالفین جدی رئیسجمهور آمریکا محسوب میشود، دست به یک اقدام بیسابقه در انگلستان زد و فیلم فروشنده را در میدان اصلی این شهر برای عموم به نمایش گذاشت.
البته برای اثبات چندین باره سیاسی بودن این جایزه به ظاهر سینمایی، حتی نیازی نیست به وقایع امسال رجوع کرد. میزانسن اسکار چند سال پیش با اهدای جایزهی بهترین فیلم به «آرگو»، پیام ویدئویی همسر اوباما و اعلام نام این فیلم توسط او و نیز توهین مستقیم کارگردان این فیلم – «بنافلک»- به کشورمان در سخنرانی بعد از دریافت جایزهاش، به قدری گلدرشت چیده شده بود که هرگونه شکی را در این زمینه از میان برد.
با در نظر گرفتن همه موارد فوق، باید اینگونه نتیجه گرفت که هالیوود اساسا نماینده «یک درصدیها» در جامعه آمریکاست و اصلا جای تعجب ندارد که همراهی و همدلی عمیقی با اصغر فرهادی که او هم نماینده «یک درصدیها» در جامعه ایران است، نشان دهد.
فریادهای تند و تمسخرهای گسترده علیه دونالد ترامپ از سوی اهالی هالیوود در حالی که او در همین تازگی توانست مقبولیت عمومی در میان مردم ایالات متحده را کسب و جایگاه ریاست جمهوری را از آن خود کند، شباهت بسیاری به توهین فیلمهای فرهادی به مردم و استفاده از تعابیری نظیر دروغگو، بیاخلاق، عصبی و متجاوز برای آنهاست؛ مردمی که در همین ماجرای اخیر ساختمان پلاسکو نشان دادند چقدر برای «انسانیت» و «ارزشهای انسانی» ارزش قائل هستند.
البته میتوان همه این موارد را نادیده گرفت و آنها را تصادفی دانست. میتوان اعطای جوایز زیاد به سیاهپوستان در اسکار – که سال گذشته به نژادپرستی متهم شده بود – را تصادفی دانست؛ همانطور که انتخاب یک مسلمان سیاهپوست که اتفاقا در یک فیلم، نقش فردی همجنسباز را بازی میکند، تصادفی است؛ همانطور که فیلم سوئدی «مردی به نام اوه» ساخته هانس هولم که اکثر جوایز سینمایی امسال را دریافت کرده بود، کاملا تصادفی کنار زده شد تا اسکار به «فروشنده» برسد.
حتی میتوان خود را به ندیدن زد و خوشحالی خواهر امیر قطر، سرمایهگذار فیلم فروشنده از دریافت اسکار را هم کاملا تصادفی دانست؛ جایی که «شیخه المیاسه بنت حمد بن خلیفه آل ثانی» در اینستاگرام شخصی خود نوشت: «افتخار می کنم که به عنوان اولین بنیاد سینمایی عربی، در سه سال متوالی ۴ بار نامزد اسکار شدیم و امشب برای فیلم #فروشنده اسکار بهترین فیلم خارجی را گرفتیم.»
مراسم اسکار امسال که به اذعان رسانههای آمریکایی طی یک فرآیند کاملا سیاسی به پایان رسید اما این مساله منحصر به امسال یا پارسال نیست؛ بلکه اساسا ذات این جشنواره سینمایی، توجه به مفاهیم سیاسی و نه هنری است؛ حالا میخواهد یکبار در عدم توجه و اعتنا به یک اثر هنری برجسته باشد و یا یکبار در قالب اعطای جایزه به یکی از ضعیفترین فیلمهای کارنامه هنری اصغر فرهادی ظاهر شود.
انتهای پیام/
نظرات