به گزارش ۸دی، پانزدهم بهمن ماه ۱۳۰۱ شمسی، حاکم لشت نشا تعیین شد.  پس از تظلمات فراوان اهالی لشت نشا و شکایت هایی که در جراید منتشر شد و حتی کشیده شدن موضوع به مجلس شورای ملی اینک یک مأمور دولتی از طرف وزارت داخله تعیین شده که به محل رفته تحقیقات لازم را انجام دهند. اهالی لشت نشا برای خلاصی از گماشتگان امین الدوله و فخر الدوله تلاش می کنند.(۱)

پانزدهم بهمن ماه ۱۳۰۱ شمسی، حاکم نظامی لنگرود اطلاعیه ای صادر کرد. سرهنگ حسینقلی خان حاکم نظامی لنگرود امروز اطلاعیه ای در سطح شهر منتشر کرد. «از تاریخ نشر این اعلان کلیه مجالس و اجتماعات در منازل و معابر و غیره به هر اسم و رسم به کلی ممنوع است.» اجتماعات بیش از چهار نفر هم در هر نقطه ای ممنوع شد. وی متخلفان از این دستور را تهدید کرد «بدون استثناء مورد مجازات سخت واقع و تبعید خواهند شد.» (۲)

پانزدهم بهمن ماه ۱۳۰۱ شمسی، گزارشی متفاوت از سالار رشید از سوی فرمانده قوای اردبیل دریافت شد. پس از گزارش کارگزاری آستارا از امکان خروج سالار رشید از خاک ایران (ر. ک: ۱ بهمن) اینک فرمانده قوای اردبیل سرهنگ ابو الحسن خان، پس از فرستادن نماینده ای نزد سالار رشید می گوید که سالار رشید قول داده پس از پانزده روز به اردبیل بیاید و فعلا مشغول جمع وجور کردن زندگی خود است. نماینده سرهنگ ابو الحسن خان تأکید دارد که مفسده ها زیر سر کارگزار آستارا است. «ابدا شخص خود رشید در خیال رفتن به روسیه نیست.» موضوع هجرت هشتاد نفر از رعایای سالار رشید به خاک روسیه هم واقعیت ندارد. (۳)

پانزدهم بهمن ماه ۱۳۰۴ شمسی، نبود آب شرب در لنگرود مردم را بیمار کرد. نبود آب آشامیدنی در لنگرود و نوشیدن آب آلوده اهالی را بیمار کرده است. گفته میشود اخیراً از طریق لیلاکوه آب لولهکشی قابل شرب به لنگرود کشیدهاند(۴).

پانزدهم بهمن ماه ۱۳۶۱ شمسی، یک گیلانی عضو ارتش ترور شد. عبدالله پورمیربلوک شعبانی یکم فروردین ماه ۱۳۴۰ در استان گیلان متولد شد و ۱۵ بهمن ماه ۱۳۶۱ در حالی که نیروی کادر ارتش بود در حسین آباد سنندج در یک حمله مسلحانه به شهادت رسید.

پانزدهم بهمن ماه ۱۳۶۱ شمسی، یک گیلانی دیگر توسط منافقین ترور شد. شهید رسول فرجی دوم مهر ماه ۱۳۴۷ در استان گیلان متولد شد و ۱۵ بهمن ماه ۱۳۶۱ در یک حمله مسلحنه توسط منافقین به شهادت رسید.

پانزدهم بهمن ماه ۱۳۶۶ شمسی، امیر سرتیپ خلبان شهید «احمد پیشگاه هادیان» در منطقه دیواندره به شهادت رسید. وی از دوستان شهیدان شیرودی و کشوری بود. رشادت های او در دوران دفاع مقدس فراموش نشدنی است. زمانی که از آخرین مأموریت پروازی خود باز می گشت به شهادت رسید. (۵)

پی نوشت:

۱- فراهانی، حسن؛ روز شمار تاریخ ایران، جلد۲، ص ۶۶۱؛ روزنامه ایران، شم ۱۳۱۳، ص ۴.

۲-فراهانی، حسن؛ روز شمار تاریخ ایران، جلد۲، ص ۶۶۲؛ اسناد مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، پ ۱، ص ۵۰.

۳- فراهانی، حسن؛ روز شمار تاریخ ایران، جلد۲، ص ۶۶۱؛ اسناد مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، پ ۱۶، ص ۳۸. از سالار رشید مکتوبی در دست است که به نبیل الدوله کارگزار آستارا نوشته و در آن با برشمردن خدمات خود به دولت از این که او را شورشی می خوانند ابراز تعجب و تأسف می کند. او در پایان این نامه می نویسد: «انصاف اولیای دولت چطور اجازه می دهد در عوض و مقابل فداکاری چندساله در موقع امنیت ایران دست عیال و اطفال خودمان را گرفته به خاک خارجه پناهنده شوم؟» (همان، پ ۱۶، صص ۴۷ تا ۴۹). علی قلی خان نبیل الدوله که بعدها نام خانوادگی ضرابی اختیار کرد در ۱۲۹۵ ق در کاشان به دنیا آمد. پدرش عبد الرحیم کلانتر مؤلف «مرآت قاسان» بود. او از مدرسه دار الفنون فارغ التحصیل شد و در خارج از کشور به تحصیلات خود ادامه داد. کارهای اداری خود را با ورود به وزارت امور خارجه شروع کرد. آتاشه سفارت ایران در واشنگتن به سال ۱۳۲۰ ق، نیابت اول و شارژدافری همان سفارت به سال ۱۳۲۸ ق، و باز مستشاری سفارت ایران در واشنگتن به سال ۱۳۳۲ ق از مناصب او در امریکا بود. وی یک بار در سال ۱۳۲۸ ق نشان طلای علمی و بار دیگر در ۱۳۳۲ ق نشان درجه اول شیر و خورشید را دریافت کرد. (ممتحن الدوله شقاقی، رجال وزارت خارجه …، ص ۱۸۸؛ زاوش، دولتهای ایران …، ص ۹۵). وی در سال ۱۳۰۱ ش کارگزار آستارا و با حفظ سمت در همان زمان جایگزین عباسعلی خان صلاحی رئیس کمیسیون سرحدی بیله سوار شد. نبیل الدوله از بهاییان متعصب بود. زمانی که در آمریکا مأمور بود آیین این فرقه را تبلیغ می کرد و با کارهای تجاری نیز مأنوس بود. او یک بار هم به عنوان نماینده سیاسی ایران مأمور دربار عثمانی شد، اما باب عالی با این قید که چنین شخصی نمی تواند نماینده دولت اسلامی باشد از پذیرش او سر باززد و او ناچار با همسر امریکایی اش به امریکا بازگشت.

۴- فراهانی، حسن؛ روز شمار تاریخ ایران،  جلد۵، ص ۵۶۶؛ روزنامه ایران، س دهم، شم ٢٠٢٧، ص ٢.

۵- رنگ ایمان