گفت و گو با معلم جوان روستای «کوهستان»؛

قلبی که به عشق ۳۸ دانش آموز محروم ترین روستای گیلان می تپد/ جاده ناهموار هم مانع حضور معلم نشد

وقتی دانش آموزان معلم فداکار خود را از دست دادند شاید باورشان نمیشد که جوانی برای روشن نگه داشتن چراغ مدرسه به روستایشان برود.

قلبی که به عشق ۳۸ دانش آموز محروم ترین روستای گیلان می تپد/ جاده ناهموار هم مانع حضور معلم نشد

به گزارش ۸دی، به نقل از «دیارباران»؛ مدرسه روستای کوهستان در بخش حویق تالش این روزها مراحل پایانی ساخت و تکمیلش را توسط اعضای گروه جهادی شهید سیرت نیا می گذراند.

دانش آموزان این مدرسه سال های گذشته در مکانی که به هر چیزی غیر از یک محیط آموزشی شبیه بود توسط معلمی فداکار به نام حسین معززی الفبای علم و تربیت را می آموختند؛ معلمی که نزدیک به ۸ سال با حضور خود گرما بخش لحظات سرد این نونهالان درخت معرفت بود.

%image_alt%

معززی در اواخر مرداد سال جاری در پی یک حادثه رانندگی جان به جان آفرین تسلیم کرد تا دانش آموزانی که این بار با تکمیل مدرسه تازه ساختشان بارقه های امید را تجربه می کنند حالا عزادار جای خالی معلمی شوند که دیگر شاید پر شدنی نبود اما با حضور به موقع جوانان تحصیلکرده شهرستان رشت این خلا نیز پر شده است.

“ابراهیم یادگاری” ۲۴ سال دارد و دارای مدرک کارشناسی روانشناسی و اهل شهرستان رشت می باشد.

وی در مدرسه “ذوالفقار” روستای کوهستان بالا در بخش حویق شهرستان تالش به عنوان مدیر آموزگار در پایه های چهارم، پنجم و ششم به همراه دوستش رضا جلیلی که آموزگار پایه های اول و دوم است، فعالیت می کند.

گفت و گو خبرنگار «دیارباران» با این معلم که برای رسیدن به محل کارش باید جاده ناهمواری را پشت سر بگذارد را در ادامه می خوانید:

«دیارباران»: هدف وانگیزه شما از حضور در این منطقه محروم چیست؟

بیشتر به این دلیل به این روستا آمدم که اولا این دانش آموزان به دلیل نداشتن معلم به مدت دو هفته بلا تکلیف و بدون معلم بودند و ثانیا یکی از دلایل اصلی من برای تدریس در این روستا آشنایی ام به زبان محلی این روستا یعنی زبان ترکی بود.
هر چند که این روستا به شدت محروم است و از محل سکونت من بسیار فاصله دارد.

«دیارباران»: با چه مشکلات،کمبودها وآسیب هایی در مدرسه روبه رو هستید؟ و به چه امکاناتی در مدرسه نیاز دارید؟

ساختمان مدرسه ای که دانش آموزان در آن درس می خوانند به هر چیزی جز مدرسه شبیه هست و بسیار فرسوده و در حال تخریب می باشد و همینطور وسیله گرمایشی مناسبی جز بخاری هیزمی ندارد، که در حال حاضر یکی از معضلات ما در مدرسه کمبود نفت و هیزم است که نفت باید از شهر که فاصله دور و صعب العبور از این روستا دارد تهیه شود و هیزم هم طبق چیزی که از قبل در اینجا رایج بوده، باید توسط والدین دانش آموزان تهیه شود و از دیگر مشکلات این مدرسه نبود سرویس بهداشتی مناسب برای دانش آموزان است.

در حال حاضر باتوجه به سرمای شدید برای گرم نگهداشتن کلاس ها به نفت و برای طرح سوال ها یا کپی مدارک دانش آموزان به یک دستگاه سه کاره کپی، پرینتر و اسکنر و یک دستگاه ویدئو پروژکتور برای کلاس درس احتیاج داریم ضمنا به حساب مدرسه ۲۰۰ هزار تومان ریخته شده اما باید برای برداشت وجه از حساب ، مدرسه مهر داشته باشد، که اداره بابتش ۷۵ هزار تومان از ما خواسته و ما نمی توانیم فعلا آن پول رو برداشت کنیم.

دیارباران“: تعداد کل دانش آموزان این مدرسه در پایه های تحصیلی مختلف چند نفر است؟

تعداد کل دانش آموزان مدرسه ذوالفقار کوهستان بالای حویق ۳۸ نفر می باشد  که ۳۰ نفر از این دانش آموزان پسر و مابقی دانش آموزان دختر می باشند و همینطور از این ۳۸ نفر، ۱۴ نفر دانش آموز پایه چهارم، پنجم، ششم و ۲۴ نفر دانش آموز پایه اول و دوم هستند و البته امسال این مدرسه دانش آموز پایه سوم ندارد.

 «دیارباران»: وضعیت علمی و فرهنگی مدرسه و دانش آموزان روستا را چطور ارزیابی می کنید؟

متاسفانه به دلیل چند پایه بودن و کمبود معلم در سال های قبل، مسلط نبودن دانش آموزان به زبان فارسی، ارتباط نداشتن با مردم شهر و نبود رسانه جمعی در این روستا، دانش آموزان از لحاظ درسی در سطح بسیار ضعیفی قرار دارند، به طوری که حتی دانش آموزان پایه های چهارم ،پنجم و ششم به سختی می توانند بخوانند یا بنویسند.

«دیارباران»: ارزیابی شما نسبت به وضعیت معیشت مردم روستا چگونه است؟

این روستا به شدت محروم و از لحاظ رفاهی در سطح پایینی قرار دارد؛ فاقد راه مواصلاتی، خانه بهداشت، آب لوله کشی، گاز و تلفن می باشد و به تازگی تعدادی صفحه خورشیدی در این روستا نصب شده که باز هم نمیتوان گفت جای برق شهری رو گرفته،چون تعدادی از خانوارها همین صفحه های خورشیدی رو هم نتوانستند نصب کنند و خانوار هایی هم که این صفحه ها رو نصب کردند با مشکلاتی از قبیل ضعیف بودن ولتاژ و قطعی برق مواجه هستند.

به نظر بنده دلیل اصلی محرومیت و عقب ماندگی این روستا نبود راه مناسب ارتباطی و رفت و آمد به شهر است، کل فاصله این روستا تا جاده اصلی حدودا  ۱۷ کیلومتر است که حداقل ۷ کیلومتر از این راه را اهالی باید با پای پیاده و از مسیر کوه تردد کنند.

‍ «دیارباران»: چه پیشنهادات و انتقاداتی برای بهبود وضعیت تحصیلی دانش آموزان نسبت به مسئولین دارید؟

این دانش آموزان آینده سازان این مرز و بوم هستند و چه بسا کسانی باشند که از همین قبیل روستا ها به مدارج بالا و عالی رسیده اند؛ وجود۶ شهید و یک مفقودالاثر در این روستا مهر تاییدی بر گفته های بنده است؛ این ها به دلیل وضعیت بد معیشتی و نبود محل مناسب برای تحصیل و راه مناسب مواصلاتی، اکثرا امیدی به ادامه تحصیل ندارند و همه تا کلاس ششم تحصیل نموده و بعد آن متاسفانه ترک تحصیل می کنند؛ به نظر بنده مسولین با رسیدگی به وضعیت اینگونه روستاها می توانند هم به مردم کمک کنند و هم از کوچ این افراد به شهر جلوگیری نمایند زیرا این پدیده زیان بسیاری به بدنه اقتصادی کشور وارد می کند.

«دیارباران»: فعالیت جهادگران  ستاد جهادی شهید سیرت نیا را در این منطقه چطور می بینید؟

بنده این چند ماه رو که در این روستا هستم به شخصه از نزدیک شاهد زحمات فراوان اعضای این ستاد جهادی بوده ام و هم شاهدم، زمانی که پای صحبت اهالی روستا می نشینی همه برای سلامتی این افراد دعا می کنند و می گویند؛ “خدا خیرشان دهد، به داد ما رسیدند” و حتی یکبار برایم تعریف کردند؛ که به دلیل اینکه وسیله بار بری در مسیر روستا نمیتواند رفت و آمد کند، اعضای این گروه در میان این همه گل و لای، برای رساندن مصالح ساختمانی، با طنابی  که به دور کمر خود می بستند فرقون را می کشیدند و بالا می آوردند. مردم می گویند دولت ما را فراموش کرده است و وجود بچه های جهادی باعث دلگرمی ما شده و برای ما یک معجزه است.

%image_alt%

به نظر من کمتر کسانی پیدا می شوند که با شرایط سخت در این روستا، بدون چشم داشتی به کمک و داد مردم برسند؛ بنده  به شخصه به این دوستان خسته نباشید عرض می کنم و آرزوی توفیق روز افزون برایشان دارم و امیدوارم شرایط جوی و مسیر مناسب باشد و اهالی هم بیش از پیش با این دوستان همکاری کنند، تا پروژه های عمرانی این روستا به زودی به پایان برسند.

«دیارباران»: حرف آخرتان به عنوان یک معلم؟!

من که به شخصه خودم رو به عنوان معلم نمیدونم ،من بیشتر در این مکان درس گرفته ام تا درس بدهم! فقط امیدوارم این مدت را که به عنوان معلم در این روستا هستم، کارم را به نحوه احسن انجام بدهم و در آخر شرمنده دانش آموزانم نباشم و مسیر درست زندگی را به آن ها یاد داده و مفید واقع شده باشم.

نظرات

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط پایگاه خبری تحلیلی 8دی در وبسایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد، منتشر نخواهد شد.
در حاشیه