به گزارش ۸دی نیوز به نقل از خیبر آنلاین، چهارمین جشنواره مردمی فیلم عمار جمعه ۱۳ دی ۹۲ در سینما فلسطین افتتاح شد و به این ترتیب، جشنواره ای سینمایی که همه چیزش از مدیریت، اجرا، هدایت و نظارتتا اکران، توسط بخش های مختلف مردم انجام می پذیرد، وارد مرحله ی تازه ای شد.

فیلم عمار را می توان به عنوان یک سند و کارنامه ی درخشان از فعالیتی دانست که در آن، مردمی با نگاه گفتمان انقلاب اسلامی با استفاده از هنر، شفاف و صریح از آرمان های خود دفاع و در راستای تبلیغ و ترویج آن می کوشند.

براساس این گزارش، وقتی سخن نادر طالب زاده، دبیر این جشنواره، مبنی اینکه فیلم عمار، تنها جشنواره انقلابی حال حاضر کشور است، در رسانه ها منتشر شد، شاید در ابتدا برخی آن را نوعی تبلیغات خاص ارزیابی کردند اما زمانی که به فعالیت های انجام شده در فیلم عمار پرداخته می شود، از اکران فیلم ها حتی در دورافتاده ترین روستاها تا موضوعات و سوژه های موردنظر و ترکیب هیات های داوران و بخش های مختلف و بعضا بی نظیری که برای کسب بهترین ها با هم رقابت می کنند و… همه و همه نشان می دهد یک حرکت کاملا انقلابی و مردمی به راه افتاده است.

در جشنواره عمار، برای خوشامد این و آن، بر روی آرمان ها ماله کشی نمی شود و نگاه انقلابی در سرتاسر آن موج می زند. اینجا، به راحتی می توان شعار مرگ بر آمریکا سر داد و به وضوح می توان درباره جنایات شیطان بزرگ و جیره و مواجب بگیرانش فیلم ساخت و مستند تهیه کرد.
کدام جشنواره هنری در کشور را سراغ دارید که در مراسم افتتاحیه ی آن، خواننده ای جوان و انقلابی از “گزینه های روی میز” ایران در برابر دشمنان بخواند و در مراسم اهدای جوایز در بخشهای مختلف، خانواده های شهدا، به ویژه شهدای فتنه، با تصاویر فرزندانشان روی سن بیایند و جمعیت حاضر  در سالن، برای آنها کف ممتد بزنند؟

در فیلم عمار، می توان با کمترین هزینه، بالاترین دغدغه های دینی و انقلابی دورافتاده ترین نقطه ی ایران عزیز را به تماشا نشست و عمار، می کوشد تا در بیداری اسلامی نیز نقشی برای خود تعریف کرده و در اجرای هرچه بهتر آن بکوشد.

جشنواره عمار کوشیده است تا پلی باشد میان محور مقاومت، از ایران تا لبنان، از عراق تا سوریه و حتی تا مرکز آمریکا. وقتی گفتمان انقلابی باشد، دیگر مرزها از بین می رود و جغرافیای عالم در محور مقاومت ارزیابی می شود.

حضور باشکوه و فشرده مدعوین در افتتاحیه چهارمین دوره نیز نشان داد که عمار با همه ی نوپایی، توانسته جایگاه خود را میان مخاطبان خاص و عام سینما باز کند و زنگ خطری باشد برای ویژه خوارانی که همه چیز سینما را برای خود می دانند و البته از ابزار هنر، برای مقاصد دنیایی خود سوءاستفاده های کلان می کنند.

حضور به قدری باشکوه است که حتی حجت الله ایوبی، رییس سازمان سینمایی دولت یازدهم، این جشنواره نقطه ی عطفی در آشتی میان سینما و مردم قلمداد می کند.

فیلم عمار آرام آرام و در حالی که در ابتدا کمتر مسئولی برای آن جایگاهی قائل بود، توانسته جلو بیاید و به جای توجه صرف به گیشه بلیط فروشی، بر دل های تک تک جوانان ایرانی چشم دوخته است. از “ابوموسی دل بندر” تا “قهوه خانه بابا زندی”. و با این حساب، دیگر می توان به داشتن سینمایی انقلابی امیدوار شد.

فیلم عمار به آرامی و بدون سروصدا و استفاده از رانت های مختلف فریاد زد که ایران فقط شمیران تهران نیست و فیلم خوب، تنها فیلمی نیست که در آن عشق های مثلث و مربعی در بدترین شکل آن به تصویر کشیده شود و مشتی مرفه بی درد، با لودگی تمام، همه ی ارزش ها را به سخره بگیرند؛ “شب منامه” و “فرشتگان قصاب” هم با افشاگری های خاص خود و با تحریک حواس انقلابی و انسانی افراد، می توانند فیلم خوبی باشند.

البته این جشنواره، همانگونه که آمد، تازه ۴ ساله شد و قطعا در این مدت، دارای اشتباهات و نقایصی هم هست؛ به ویژه در مراسم افتتاحیه، برخی ناهماهنگی ها به چشم می خورد که بخشی از آن طبیعی است چون مردمی است اما برای ادامه راه، انتظارات بالا رفته است و باید بتواند هرسال، شکوفاتر و در تراز بالاتر فعالیت نماید.

جشنواره فیلم عمار را می توان ویترینی از فعالیت نیروهایی دانست که در جبهه فرهنگی گفتمان انقلاب اسلامی کار می کنند و همم و غمشان، مقاومت بر سر اصول و پایداری بر خطوط انقلاب و پیشرفت در همه ی زمینه های انقلابی است. حق است که به زحمتکشان آن دست مریزاد گفت.