به گزارش هشت دی ، نریمان اکبری،در یادداشتی با عنوان «حذف وزرا برای فرار از پاسخ» به بررسی دلایل تغییر و استعفای وزرا دولت پرداخته است ؛ که در ذیل می خوانید:

آیا دغدغه مستضعفین و پابرهنگان و متدینین و فرهیختگان جامعه برگزاری یا عدم برگزاری کنسرت است؟ یا مردم مطالبه  ایجاد اشتغال و حل مشکل بیکاران، سیرکردن شکم گرسنگان، رسیدگی به کرسنت، حل مشکل رکود، شکست برجام، اختلاس‌های ۸ هزار میلیاردی، ولنگاری افسار گسیخته فرهنگی و حذف نیروهای انقلاب از جریان مدیریت کشور و ……. را دارند؟

چند هفته ای از زمزمه فساد در صندوق فرهنگیان می گذرد، صندوقی که از تلاش های بی دریغ معلمان زحمتکش تشکیل شده است و این عزیزان از حاصل دسترنج شان و پس انداز حداقل هایشان آن را تعمین نموده اند. ذخیره صندوقی که از حقوق ناچیز فرهنگیان فربه شد و در جیب مدیران منصوب دولت یازدهم رفت. ۸۰۰۰ میلیارد تومان فساد صندوق به همراه وام‌های میلیاردی بانک سرمایه و وام دو میلیونی که به هیچ معلمی داده نشد.

جالب اینکه پس از پخش شایعاتی کوچک از این فساد، حامیان اصلاح طلب مدیر عامل صندوق فرهنگیان به دفاع از ایشان پرداخته و با تاکید بر فساد ستیز بودن ایشان سعی در آرام نمودن منتقدان کردند! بی تردید فساد در هرجا، در هر دولتی و در هرجناحی محکوم است. اما متاسفانه دولت امید از ابتدای شروع بکار خود، بجای اینکه عزم خود را برای رفع مشکلات کشور جزم نماید  به تبلیغات گسترده برای آشکار کردن و محکوم کردن به اصطلاح عیوب دولت قبل نمود.

عیبی که امروز از آستین خود دولت امید نیز بیرون زده و این نشان از آن دارد که سرچشمه و ریشه فساد از جای دیگری است و عمده این فساد سازماندهی شده توسط تئورسین های اقتصاد آزاد و مدافعان حاکمیت لیبرال‌ها در دوران سازندگی شکل گرفت که با انواع توجیح و توضیح رانت خواری و ویژه خواهی را لازمه توجه به مدیران دولتی می‌دانستند، به این بهانه که دولت از طرق رسمی نمی تواند به اندازه زحمت مدیران کشور بدیشان حقوق و دستمزد پرداخت نمایند!! لذا می بایست دستشان برای ویژه خواری باز باشد؟؟!! و بدینسان بر عکس دوران دفاع مقدس که همه خود را بدهکار انقلاب و نظام می دانستند و خدمت به خلق و حتی نثار جان و اسیری زن و فرزندان را افتخار می دانستند عده ای طلبکار انقلاب و نظام شدند و شد آنچه که نباید می شد.

آشکار شدن فساد امروز حاکی از واقعیت تلخی است که فساد در برخی از لایه های نظام مقدس جمهوری اسلامی نهادینه شده و علی رغم تاکییدات و دستورات متعدد مقام معظم رهبری مبنی بر برخورد با مفاسد اقتصادی و علی رغم دستگیری، محاکمه و حتی اعدام برخی از مفسدان، همچنان فساد عامل بزرگ مخرب اقتصاد کشور است. نکته دیگر آنکه چنانچه دولتی بخواهد دیگران را متهم به فساد کند خود نیز در دام آن گرفتار خواهد چون بجای پرداختن به ریشه ها به سطح هجوم برده است و این نهایت به ضرر خود آن دولت خواهد شد. اما با همه این احوال باز هم دولت کنونی درس نگرفته و با بازی نمودن با شرایط و تغییر وزرا سعی در فرار به جلو می نماید و بجای پاسخگویی در مورد کاستی های گسترده عملکرد سه ساله خود، سعی میکند با این تغییرات افکار عمومی را به سوی دیگر بکشاند. آنان که روزی طبل رسوایی بر جناح ها و افراد مختلف  می کوبند، آیا برنامه ای  برای مدیریت مشکلات فعلی را دارند؟ یا عوام فریبی را به صداقت در مقابل مردم ترجیح می دهند؟

برنامه دولت امید در تغییر کابینه فعلی، به روایتی بهتر تغییر در وزارت خانه هایی که بیشترین زیرمجموعه در ارتباط با مردم را دارد، خصوصاً در وزارت آموزش و پروش با حواشی فساد ۸۰۰۰ هزار میلیاردی، نکته قابل تاملی را خاطر نشان خواهد کرد و آن عدم پایبندی به شعار های داده شده در مورد رعایت اخلاق در سطح جامعه است. آیا تغییر آقای فانی در برهه ای که مطالبه مردمی و خصوصا فرهنگیان برای برخورد با فساد مذکور در حال شکل گیری بود رعایت اخلاق است؟ آیا تغییر فضای مجلس از حالت مطالبه گری به حالت گزینشی برای انتخاب وزرا رعایت اخلاق است؟ یا…

انتهای پیام/

منبع: روشن خبر