به گزارش ۸دی، به نقل از لنگرخبر، احمد زاهدی در آخرین یادداشت خود در خصوص خرید‌و‌فروش پرندگان مهاجر مطلبی را برای تحریریه لنگرخبر ارسال کرده است.

لنگرود، شهری با قریب به صد هزار نفر جمعیت در شرق گیلان، چند سالی است به بازار پر‌رونق خرید‌و‌فروش پرندگان مهاجر بدل شده است.

نه‌تنها در بازار معروف ماهی‌فروشان عرضه و فروش پرندگان مهاجر به تعداد بسیار زیاد و درملأعام انجام می‌گیرد، بلکه کافی ا‌ست در خیابان‌های شهر قدم بزنید تا به‌راحتی با فروشندگان دوره‌گردی که بدون واهمه شمارا به خرید انواع پرندگان مهاجر، به‌خصوص خوتکا و چنگر، دعوت می‌کنند، روبه‌رو شوید.

دوستداران محیط‌زیست امید داشتند با تغییر مدیریت پیشین محیط‌زیست شهرستان که عکس‌العملی کاملاً منفعلانه در قبال این جلوه آشکار از بی‌قانونی و تقابل با طبیعت داشت، شاهد جلوگیری از عرضه پرندگان مهاجر باشند؛ اما با‌وجود انتصاب امین نجات به مدیریت جدید اداره حفاظت محیط‌زیست لنگرود و همه امیدهای اولیه برای بهبود شرایط محیط‌زیست در این شهرستان، با فرا‌رسیدن فصل سرما نه‌تنها هیچ‌گونه برخوردی با عرضه‌کنندگان غیرقانونی گونه‌های مختلف پرندگان و آبزیان مشاهده نمی‌شود، بلکه این وضعیت ولنگار، به‌مراتب تشدید هم شده است؛ تا حدی‌ که به‌جرئت می‌توان از لنگرود به نام فریدون‌کنار پرندگان مهاجر در گیلان نام برد.

این مسئله بیانگر آن است که سازمان حفاظت محیط‌زیست، نیازمند تغییر نگرش مدیران ارشد در مقوله مسائل اختصاصی محیط‌زیست است و صرفاً با تغییر چند مدیر در سطوح شهرستان‌ها، امیدی به ایجاد تغییری محسوس در وضعیت ساده‌ترین معضلات زیست‌محیطی نیست. در‌این‌بین دو موضوع مهم و در‌خور ‌توجه وجود دارد؛ نخست بحث مدیریتی و دیگری بحث اجتماعی.

مدیران غیربومی که تجربه کار را در استان‌های شمالی ندارند، به جهت تفاوت جنس کار و تفاوت قوانین محیط‌زیست در استان‌های شمالی با سایر استان‌های کشور، مدت‌زمانی را باید صرف کسب تجربه کنند؛ اما جایگاه مدیریت در یک شهرستان، جایگاه کسب تجربه نیست، بلکه این جایگاه باید مجالی برای خرج تجربه باشد؛ موضوعی که باید سرلوحه مدیران ارشد برای انتخاب مدیران میانی محیط‌زیست در شهرستان‌های گیلان شود.

باوجوداینکه فرمانده یگان حفاظت محیط‌زیست استان گیلان، از آغاز آخرین هفته مهرماه، هم‌زمان با شروع فصل مهاجرت پرندگان و آغاز فروش پروانه شکار، به تمام پاسگاه‌ها و نیروهای اجرائی محیط‌زیست استان برای افزایش گشت‌های حفاظتی از مناطق تحت مدیریت، آماده‌باش کامل اعلام کرده بود؛ به نظر می‌رسد نگرش گزارشی و تبلیغاتی برای مدیران محیط‌زیست در برخی از شهرستان‌ها، بیشتر به عاملی برای پوشش کم‌کاری‌ها و ناتوانی‌ها بدل شده است.

به‌عنوان‌مثال کافی‌ است به سایت رسمی حفاظت محیط‌زیست گیلان مراجعه کنید تا شاهد خبر عزاداری ایام محرم در کانون پرورش فکری کودکان‌و‌نوجوانان لنگرود باشید. در‌حالی‌که این موضوع و خبر آن، با اداره محیط‌زیست لنگرود هیچ ارتباطی ندارد! و هیچ‌یک از کارکنان اداره حفاظت محیط‌زیست لنگرود، در این برنامه حضور هم نداشته‌اند. به‌این‌ترتیب تمرکز روی فعالیت‌های تبلیغاتی غیر مرتبط، عاملی برای تمرکز نداشتن بر فعالیت‌های اجرائی شده است.

حتی این فعالیت‌های تبلیغاتی در مسیر صحیح نیز صورت نمی‌گیرد؛ به‌عنوان‌مثال، شاید هیچ ماهی‌فروشی در بازار لنگرود نداند گونه‌ای مانند اردک‌ماهی از گونه‌های حمایت‌شده و حفاظت‌شده است؛ اما به‌وفور شاهد عرضه این‌گونه ارزشمند برای فروش در بازار هستیم که نشانه نبود اطلاع‌رسانی صحیح و فعالیت‌های فرهنگی اداره محیط‌زیست در شهر کوچکی مانند لنگرود است.

از‌دیگر‌سو، فقر اقتصادی و بی‌کاری گسترده جوانان، صید و شکار را به منبع درآمدی متداول تبدیل کرده است و صرفاً با رویکرد فرهنگی نیز نمی‌توان امیدی به جلوگیری از شکار و صید بی‌رویه داشت؛ چراکه فرصت‌های شغلی در این شهرستان، محدود و درآمد مردم بسیار کم است و بسیاری نیز از این طریق امرارمعاش می‌کنند. برخورد قضائی و افزایش جرائم برای شکار و صید غیرمجاز، چنان‌که تاکنون صورت‌ گرفته نیز با توجه به نیاز اقتصادی صیادان و شکارچیان، کم‌ابر خواهد بود.

وضعیت به‌گونه‌ای شده که تعداد شکارچیان و صیادان گاهی بیشتر از صید است و هرکس تلاش بیشتری برای شکار و صید بیشتر و درآمد بیشتر می‌کند که این موضوع، خود به طبیعت شکننده و محیط‌زیست و جانوری، آسیب شدیدی وارد می‌کند. یکی از راه‌های کنترل صید و شکار، علاوه بر نقش بازدارنده و تبلیغی سازمان محیط‌زیست، ایجاد اشتغال و رسیدگی به وضعیت معیشتی مردم است؛ تا صید و شکار و عرضه آن در بازار نیز متناسب و به میزان محدود انجام شود. با ادامه روند کنونی، فعالان و دوستداران عرصه محیط‌زیست امیدی برای ممنوعیت تجارت گونه‌های ممنوع در لنگرود ندارند.