به گزارش سرویس وبلاگستان ۸دی، قدسیان در آخرین بروزرسانی خود نوشت:

نزدیک به یک دهه است که رشد پدیده بدحجابى، در سینماى ایران و بعضاً تلوزیون به شکل محسوس سرعت گرفته است. می خواهیم نگاهی داشته باشیم به بازیگران سینما و تلوزیون، آقا و خانمش فرقی نمی کند، انگار هر کس را که از خیابان رد می شود او را می گیرند و بازیگرَشْ می کنند، کافی است که یک مقداری هم از نعمت زیبایی برخوردار باشد، دیگر تمام است، برای اثبات این مدعا همین بس که در گوگل سرچی بکنید، بازیگران ایرانی چه زن و چه مرد هم در سینما و هم درتلوزیون، چه عکس هایی؟ چه فیلم هایی؟ قابل گفتن نیست… به قول عادل فردوسی پور فرامنشوریست.

نمی دانیم مشکل از کجاست، کسانی که نظام اسلامی برای آن ها هزینه می کند، به شهرت و ثروت کلانی دست پیدا می کنند، نان می خورند و بعضا نمکدان هم می شکنند. و یا با شهرتی که بدست می آورند نظام را هم تهدید می کنند، چه بسیاری از آن ها پناهندگی گرفتند، این ها همه درد است، تا اعتراض هم می کنیم بعضی از مسولین ژست روشن فکرانه به خود می گیرند، که هنر یعنی همین، این اعمال در دنیای مدرنیته طبیعی است!

بنیانگذار انقلاب اسلامی، جالب است که از رسانه ملی بعنوان یک دانشگاه عمومی یاد می کردند که در تمام سطوح کشور گسترده است.

بازیگرانی که در این رسانه برای آحاد جامعه بعنوان الگو و شاخص هستند باید به گونه ای، مروج فرهنگ اسلامی و ایرانی باشند، نه اینکه صبح در سیما با حجاب بیایند و فیلمی بازی کنند و شبش در خیابان های بالاشهر طور دیگری قدم بزنند، رسانه ی ملی که امام فرمود باید مروج فرهنگ اسلام ناب محمدی (ص) باشد، به کجا می رود، چند درصد از فیلم هایی که در سیما و سینمایمان پخش می شود مطابق با ارزش های اسلامی و ایرانیمان است، آیا واقعا نمی دانیم که رسانه نیز یکی از مهم ترین ضلع های تاثیرگذار بر یک جامعه است، هر چند کارهای ارزشمند و ارزشی در این عرصه قابل انکار نیست ولی چون قشر دانشجو روحیه مطالبه گری دارد از این منظر عرض می کنیم.
چرا هیچ گونه نظارتی بر این افرادی که به راحتی مشهور می شوند وجود ندارد؟
مثل اینکه دین را کمتر در سینما راه داده ایم.

نمایش زنان آسیب‌ دیده ایرانی با چادر و چارقد به شیوه‌ای غیرقابل تغییر در سینما و حتی بعضا تلوزیون تبدیل شده است، به طوری که در عالم واقع هم کسی با دیدن یک زن محجّبه، احتمال نمی‌ دهد که او همسر یکی از تجّار ثروتمند، استاد دانشگاه، مدیر و… باشد، زیرا در بیشتر فیلم ها اشراف‌ زادگان و شخصیت های پولدار و تحصیل کرده با موهای کاملا معلوم، مانتو و لباس فاخر به تصویر کشیده می‌ شوند.
نظارت‌ بر وضعیت حجاب، آرایش و ارتباط‌ میان زن و مرد در فیلم‌ های سینما و تلوزیون به هیچ عنوان کافی نیست، در فیلم‌ های سینمایی، حجاب و عفاف از روی عمد رعایت نمی‌ شود، نظارت‌ های اعمال شده بر فیلم‌ های تولید داخل باید بیشتر شود و اگر یک فیلتر نظارتی پاسخگو نیست، فیلترهای نظارتی باید افزایش یابد، باید این وضع را اصلاح کرد.