به گزارش ۸دی؛  زمان زیادی از تغییر نماینده ارشد دولت در لاهیجان نمی گذرد و مردم این شهرستان حق دارند مانند دیگر مناطق کشور تغییرات این چنینی را شوکی برای بهتر شدن اوضاع عمومی خود بدانند. لاهیجان و نامی زیبا که همواره بر سر این شهر رویایی سنگینی کرده و آنرا به درستی عروس گیلان می نامیم.گیلانی که خود عروس ایران است و این جایگاه لاهیجان را واضح تر نشان می دهد. نامی برازنده این بهشت کوچک که البته همواره سودای آن را داشته ایم اما واقعیت داستان این است که لباس حریر این عروس زیبا و دوست داشتنی رو به کهنگی روزگار می رود و غبار سنگین روزمره گی بر تارپود ناز نازی اش نقش غفلت می نگارد.

جناب آقای سید محمد احمدی انتصاب جنابعالی به فرمانداری شهرستان لاهیجان را به فال نیک می گیریم و امیدواریم در احیاء شکوه عروس سرزمین گیل و دیلم موفق باشید، به شکلی که در روز پایانی ماموریت تان بتوانیم واژه ” انتصاب شایسته ” را به جنابعالی تقدیم نمائیم.

اما جناب فرماندار قدر مسلم و جمله طلایی آن است که با آمدن شما طول و عرض و پتانسیل های پیدا و پنهان لاهیجان تغییر نخواهد کرد بلکه آنچه قرار است برای عروس قصه ما رخ دهد تبلور خلاقیت و توانایی های مدیریتی شخص شماست که امروز را با دیروز متفاوت می سازد.

بی شک لاهیجان جایی نمی رود و مانند مردمان با فرهنگ و نجیبش می ماند و آنچه متغیر است فرمانداران و دیگر مسئولین ریز و درشت این ولایت است که هرکدامشان فرصتی دارند تا در معرکه مدیریت، لیاقت های شخصی خود را نشان دهند، نامی بگذارند و صحنه را تحویل نفر بعدی دهند.

جناب آقای احمدی همانطور که جنابعالی بهتر از نگارنده این متن مطلعید رو به رویتان جدول اصطلاحا (T) وجود دارد که در سمت راست آن داشته ها و انواع پتانسیل های انسانی و طبیعی شهرستان نوشته شده است و سمت چپ مشکلات و معظلاتی که در ادامه به اهم موارد آن خواهیم پرداخت. سمت راست جدول و پتانسیل های مهمی مانند اقلیم منحصر به فرد جلگه ای و کوهستانی به عنوان یکی از مستعد ترین مناطق جهان جهت تولید انواع گونه های گیاهی و جانوری، شهر چای کشور،برند معروف گردشگری شمال ایران، مردمان مهمان نواز و منحصر به فرد، نیروهای انسانی مستعد و کاملا ارزشی،فضای دانشگاهی با سوابق معلوم، دسترسی آسان به مرکز استان، جاذبه طبیعی شیطان کوه، بام سبز و جزیزه معروف، تاسیسات تله کابین، تولید کننده مرغوبترین برنج جهان و هزاران موهبت دیگر که برشمردن آنها در این مقال کوتاه نمی گنجد.

طرف مقابل براساس تحقیقات و تحلیل های کاملا مستند و رسمی، لاهیجان دوست داشتنی از بزه های اجتماعی مانند اعتیاد صنعتی و اعتیاد سنتی رنج می برد. بیکاری جوانان خصوصا جوانان تحصیل کرده به مانند بسیاری از مناطق دیگر کشور آزار دهنده است. نزاع و درگیری های فردی در برخی موارد آن وجود دارد و بدحجابی و مزاحمت برای نوامیس هم از دیگر بزه هایی است که چهره شهر را در هر صورت می خراشد، هرچند نقاط دیگر مملکت نیز از این موضوعات رنج می برند.مشکلات دیگری مانند دردهای بخش کشاورزی، بخش پسماند ( با توجه به توریستی بودن شهر) موضوع مسکن مهر لاهیجان که هنوز کاملا حل نشده است و هزار درد بی درمان دیگر مواردی است که بر زمین مانده و شما می دانید با جدول رو به رو که خود تابعی از این کشورید و همه از کمبود های مالی هم باخبریم.

برادر بزرگوار سید محمد آقای احمدی میخواهیم کمی صمیمانه تر حرف بزنیم. ” نظم بخشی ” به ادارات تابعه دولت در سطح حوزه استحفاظیه تان کار بسیار پسندیده و لازمی است اما کافی نیست. دستور حضور ساعت ۷ کارکنان در محل کار خود، حتما ابلاغ مناسبی است اما نگرانی آن است که آیا دستوراتی از این قبیل تنها یک ژست مدیریتی است و مابقی تمهیدات لازم جهت گره گشایی از امور مردم مانند دوره های گذشته از یاد می رود؟

سوال مهمتر در این خصوص آن است که آقای فرماندار حضور فیزیکی در ادارات مهم است یا آنکه کارکنان باید برای عملیاتی کردن برنامه های استراتژیک و اجرای فرامین توسعه ای در پشت میزهایشان بنشینند. برادر بزرگوار به نظر شما که از کهنه کاران سیستم دولتی به حساب می آیید، اکنون با تغییرات نوین در نظام اداری جهان و حتی کشورمان مانند دولت الکترونیک، پیپرلس، اسکریپت های متنوع در برنامه نویسی های اداری، دورکاری و مواردی از این دست آیا مهم حضور فیزیکال کارکنان است یا آنکه ” خوراک برنامه های اجرایی نوین ” باید فراهم و محیا باشد؟برنامه هایی جدا از قوانین بالادستی که برای برون رفت از معظلات موجود، مقتضیات بومی محلی در آن لحاظ شده باشد.

برادر خوبم هیچ کس از نظم و نظام در امور ضرر نکرده است اما کاش مدیر و مسئولی در این کشور پیدا می شد که جرات آنرا داشت حتی یک روز در هفته و به شکل پایلوت ساعت اداری دستگاه اجرایی را به ” یک ساعت در روز ” تقلیل میداد و ثمرات آن در بخش انواع صرفه جویی ها را هویدا می کرد. یک ساعت کار برای اداراتی که امروزه – با توجه به رکودهای متنوع – هیچ کار خارق العاده ای از دستشان عمل نمی آید و با مشکلات مالی موجود تا خرتناق دروقت گذرانی، وب گردی، تلگرام بازی، سوزاندن برق، مصرف آب، سرریز هزینه های نگهداشت ساختمان، پرکردن چاه سرویس های بهداشتی، تامین گرما و سرمای محیط کار و باز هزار درد بی درمان و همه چیز برای …؟

تصور فرمایید دستور حضور ساعت هفت صبحی کارکنان – مخصوصا در شش ماهه دوم سال – چه مشکلاتی برای خانواده ها ایجاد می کند. خانواده هایی که اگر والدین از کارکنان دولت باشند باید زودتر از کودکان مدرسه ای خود منزل را ترک کنند و به اداره ای بروند که کمتر برنامه عملیاتی معنا داری برای اجرا دارند و دلشوره ای را با خود به محل کار آورند که تکلیف فرزند خردسال مدرسه ای اش در خانه چه می شود.کارمندی که از یک سو وظیفه دارد مطابق قوانین در ساعت مقرر در محل کار خود حاضر باشد و سوی دیگر قانونی که با روح خانواده محوری جامعه ایرانی منافات دارد و البته داری کمترین سود ممکن برای نیل به توسعه پایدار کشور است. جایی که احساس می شود برخورد های این چنینی نوعی ژست مدیریتی و کاری برای خالی نماندن عریضه باشد که مختص لاهیجان نیست بلکه از مشکلات ملی کشورمان محسوب می گردد.

در پایان مجددا آرزومندیم عملکرد فرماندار محترم طوری باشد که در روز پایانی ماموریتشان بتوانیم نام ” انتصاب شایسته ” را کنار اسمشان الصاق نمائیم اما همچنان شواهد نشان می دهد غبار کهنگی بر سیمای معصوم لاهیجان در حال نشستن است و نیک بدانیم در کنار تمام معظلات عمومی، توانایی مدیران مختلف تعیین کننده است.توانایی مدیران و خلاقیت هایی که می تواند کویر را گلستان کند و تالاب زیبا را به باتلاقی جهنمی تبدیل نماید. دمیدن روح خلاقیت در بدنه دستگاههای اجرایی شهرستان که اگر موجود نیست بهتر است کارکنان در منزل خود بخوابند چون تا اطلاع ثانوی خوابشان بیشتر از حضورشان برای مردم سود دارد و کاش در سطح ملی نیز رویکرد ورود و خروج پرسنل و میزان حضورشان در ادارات، طرحی نو و عاقلانه ای به خود می گرفت.