به گزارش ۸دی، رضا ربیعی از فعالان سیاسی استان گیلان به یادداشت «روحانی رابین هود نیست!» سردبیر هفته نامه ی پایتخت کهن پاسخ داد:

جناب آقای علی نظری؛ سردبیر محترم “پایتخت کهن”!
سلام
مقاله تان با عنوان “روحانی رامین هود نیست!” حاوی نکات قابل تاملی است که به برخی از آنها اشاره می کنم، امید که بخوانید و در نوشته های آینده خود با تامل بیشتری بنویسید:
-آقای روحانی با نماد “کلید” آمدند.
-آقای روحانی با “شعار” حل مشکلات معیشتی در “۱۰۰ روز آمدند.
-آقای روحانی با تاکتیک “بستن با کدخدا” آمدند.
-آقای روحانی با وعده چرخش چرخ زندگی مردم در کنار چرخش سانتریفیوژها آمدند.
-آقای روحانی با شعار تک رقمی کردن تورم در کنار وعده رونق و شکوفایی اقتصادی آمدند.
-و آقای روحانی با ….
آقای نظری! آقای روحانی با علم به این که عمر یک دولت ، ۴سال است، این مسوولیت را پذیرفتند و اکنون ۳ سال گذشته است و روی ۶ ماهه آخر عمر هر دولتی نیز نمی توان توقع تلاش اجرایی برای تحقق برنامه را داشت چرا که تمرکز نیروها، روی رقابتهای انتخاباتی خواهد بود، بنابراین:

۱- کارهایی که در طول سه سال همچنان بر زمین مانده، آیا در ۶ ماه قابل تحقق یافتن خواهد بود؟ و آیا در تعریف شما، سه سال، برابر است با “طرفه العین”؟!

۲- اگر مملکت ویرانه ای تحویل گرفته شده که -به تعبیر شما- آباد کردنش مستلزم ۳۰ سال کار و برنامه ریزی است، علاوه بر آن، خزانه‌ی مملکت نیز خالی بوده، و نیز نفت به قیمت زیر ۴۰ دلار سقوط کرده، شما بفرمایید:
اولا با چنین وضعیت بحرانی ای، چگونه است که هزینه‌ی جاری دولت آقای روحانی بر اساس آمار بانک مرکزی در طی ۳۰ ماه منتهی به مرداد ۹۴ به رقم بی سابقه   ۳۶۸۰۰۰ میلیارد تومان رسیده، که نسبت به مخارج دولت نهم ۹۰% رشد و نسبت به مجموع مخارج دولتهای نهم و دهم ، ۱۳۹% رشد را نشان می دهد؟!
ثانیا چگونه است که در دولت آقای روحانی، ۹۵۰ نفر از مدیران ایشان ، حقوقهای نجومی غیر قانونی دریافت نموده اند که در هیچ دولتی سابقه نداشته است؟!

آقای سردبیر!
وظیفه‌ی ذاتی روزنامه نگار، نقد است، نه دفاع بی چون و چرا از عملکرد دولتها!
شما به جای اذعان به واقعیات و نقد دولت، با چه انگیزه ای متوسل به فرافکنی هایی شده اید که سه سال، مستمرا توسط دولت محترم آقای روحانی و مدیران ایشان مورد استفاده قرار گرفته است؟!
* در باره‌ی مهندسی مطلوب اتاقهای فکر دلواپسان فرمودید. اگر اساسا چنین اتفاقهایی وجود داشته باشد:
-اولا مگر قرار است، مخالفان و منتقدان (دلواپسان) زبان در کام بگذارند و اظهار نظر انتقادی ننمایند و همگان زبان به مدح و ثنای دولت بگشایند؟ چنین تزی با شعار”زنده باد مخالف من” چگونه می سازد؟!
-ثانیا بدنه دولت محترم که مشحون از چهره های شاخصی از احزاب و جناحهای قدرتمندی همچون اصلاح طلبان  و کارگزاران و…است، چگونه است که از پس این اتاقهای فکر برنمی آیند؟! آیا به اجماع رسیده اند که زمان عبور از روحانی در دولت اولش فرارسیده است؟! و یا به عبارتی می خواهند از دوره اجاره نشینی (رحم اجاره ای!) به دوره مالکیت دولت منتقل شوند؟ (آنگونه که آقای صادق زیبا کلام به صراحت به آقای روحانی پیشنهاد کردند که در دوره بعدی کنار کشیده و آقای عارف یا ظریف را کاندیدا نمایند.)

* شما تیم رسانه ای دولت را ناکارآمد قلمداد کردید!
فرضا که چنین موضوعی صحت داشته باشد، شما به همراه دهها روزنامه و رسانه حامی دولت، (که اتفاقا از یارانه های کلان نیز برخوردارید) آیا از یکی دو روزنامه منتقد دولت -که توانستند تنها با افشای دریافتهای نجومی غیرقانونی ، همه اقشار ملت را با خود همراه نمایند -کمترید که نتوانستند به انعکاس عملکرد مشعشع! دولت  در این سه سال بپردازید؟!
چه شد؟! شما روزنامه های حامی دولت که در اولین روز توافق برجام، تیترهایی طلایی! زدید، و از ثمرات و آثار برجام گفتید ،اما در سالگرد توافق، دریغ از حتی یک تیتر طلایی؟!
آقای سردبیر!
امروز مردم از شما می پرسند:
* اگر برجام، موفق بوده؛ گشایش های کو؟
* واگر موفق نبوده، هدف از طرح برجام های ۲و ۳ و ۴ چیست؟

 *شما اشاره به سقوط قیمت نفت کردید؛ و این در حالی است که قیمت نفت در زمان انتقال دولت به آقای روحانی ، حدود ۱۱۰دلار در هر بشکه بوده است. اگر دولت ایشان ، مدعی اقتدار دیپلماسی است چرا با استفاده از آن قادر به تثبیت قیمت نفت و یا بازگرداندن قیمت نفت ، پس از سقوط آن نشد؟!
آقای نظری!
مادامی که دولت آقای روحانی، مدافعی چون شما دارد، دلواپسان! را نیازی به شوراندن مردم! علیه دولت ایشان نیست!
سیاه نمایی شما از عملکرد آقای روحانی، جایی برای سیاه نمایی دلواپسان باقی نگذاشته است!
والسلام   رضا ربیعی

انتهای پیام/