به گزارش ۸دی، محمدجعفر جعفری از فعالان فرهنگی و رسانه ای استان گیلان ضمن یادداشتی نوشت:

طی چند روز اخیر افشای فیش های حقوقی – البته شاید نجومی صفت بهتری باشد – مدیران دولت یازدهم بهانه ای شده برای باز شدن نطق کسانی که خود را رهرو همیشگی اصلاحات می نامند. افرادی که انگار دنبال کوچکترین فرصتی هستند تا چهره های محبوب خود را- هرچند که آنها جزو خطاکاران و مغضوبین مردم و نظام باشند – تبلیغ کنند و فریاد بزنند. و مهمتر اینکه در اثنای این دفاع جانانه به شکلی بی رحمانه نظام و تصمیمات نظام را به چالش کشیده و زیر تیغ یکطرفه نقد ببرند. برادران فراموش کاری که اشتباهات فاحش شان را خیلی زود از یاد می برند. یادشان می رود ۷۸ و ۸۸ را. یادشان می رود حمله های بی رحمانه ی گاه و بیگاه به ولایت فقیه را به هر بهانه ای.
نمونه فراوان است اما آنچه نظر حقیر را جلب کرد حمایت غیر منصفانه و بی پرده از چهره های شاخته شده ای بود که کم برای نظام و انقلاب هزینه نتراشیده اند. افرادی که بارها و بارها بر علیه نظام قلم زده اند، سخنرانی کرده اند، جریان اجتماعی ایجاد کرده اند و بسیاری موارد دیگر که مستندات آن موجود است و سختی یافتن آن به اندازه یک جستجوی اینترنتی چند دقیقه ای. تا آنجا که تلاش شد تا با مقایسه ی این فیش ها با فیش های حقوقی بهزاد نبوی و تاج زاده، ایشان را اسوه ی ساده زیستی جلوه داده و معاندت های ایشان با نظام را پشت پرده اعداد و ارقام پنهان کنند. معاندان اسلحه کشیده به روی مردم و نظام را مجاهدانی نامیدند که رنج و محنت زندان، حبس، حصر و ممنوع التصویری را برای خویش خریده اند. تا جایی که یادم هست تنها سران فتنه در این کشور در حصر یا ممنوع التصویرند، تازه آن هم با رأفت اسلامی و نه همه شان. آنان که در زمانی نه چندان دور در پی سازماندهی بدنه اجتماعی برای شوریدن بر نظام و انقلاب بودند و برای رسیدن به آرزوهای سیاسی دست نیافتنی خود حتی از جان مردم هم مایه گذاشتند.

اما چند نکته قابل توجه:
۱-  در روزهایی که رکود اقتصادی بند بند جامعه ایرانی را میفشارد، فیش های حقوقی مدیران بداخلاق دولت فاش می شود و به جای اینکه دلمان به حال ملت بسوزد، از این فرصت همچون فرصت های دیگر استفاده – بهتر است بگوییم سو استفاده – می کنیم تا به منویات سیاسی و جناحی خود دست یابیم، حاشا به این همه غیرت.
۲-  آیا در شرایطی که شاهد دستور صریح رهبر انقلاب مبنی بر پیگیری موضوع و برخورد جدی با خاطیان بودیم؛ بهتر نبود شمایی که خود را دلسوز مردم و تنها معبر آبادانی و پیشرفت کشور می دانید، پیگیر رسیدگی به پرونده باشید تا به فکر سناریوی تکراری دفاع از سران فتنه.
۳-  اگر شما خود را دلسوز نظام و انقلاب و کشور می دانید چگونه است که تصمیمات نظام و رهبر آن را به چالش می کشید و فتنه گران و بر انقلاب شوریده گان را مجاهد می نامید.
۴-   به نظر می رسد اگر حقیقتا دلسوز نظام و مردم بودید و انسان هایی آزاده؛ باید به جای چشم بستن بر خیانت های چهره های شناخته شده و فتنه گران و حمایت بی ملاحظه از ایشان به فکر انتخاب های دقیق تری در جریان سیاسی خود می افتادید و بزرگان خود را از کسانی بر می گزیدید که دلسوز انقلاب و مردم باشند و نه دلسوز آمال و اهداف سیاسی خود.