به گزارش ۸دی، سید حسین رضویان در یادداشتی تحت عنوان “دوستان در راه معروفها چه کرده ایم؟” نوشت:

هیچ شخص منصف و دلسوزی نمی تواند منکر این بشود که به تبع آنچه که در گذشته مانند عدم برنامه ریزی صحیح،ضعف در آموزش و پرورش ،عدم توجه همه جانبه به نیازهای روحی و روانی آحاد جامعه رخ داده اکنون در زیر پوست شهر با مسایل و مواردی روبرو هستیم که برپایه شرع و عرف، ناهنجاری اجتماعی خوانده میشود. در کنار مشاهده و رنجی که از معضلاتی همچون بیکاری،اختلاس،سست شدن بنیان خانواده،اعتیاد،رکود اقتصادی،آقازادگی و رانت خواری،حیف و میل شدن بیت المال،ضعف مراعات قواعد اخلاقی در اغلب سطوح روابط اجتماعی،فقر،حاشیه نشینی،رشد فزاینده جرم و جنایت، تزاید زنان سرپرست خانوار و کودکان بی سرپرست می بریم بدحجابی یا در مواردی بی حجابی نیز در نوع پوشش و رفتار هر دو جنس خلقت یعنی مرد و زن به چشم خورده و دل را می آزارد.

مطلبی که در افواه عمومی هم  بدان اشاره می شود این است که در کنار کوهی از مشکلات حل نشده اجتماعی با آغاز فصول گرم طبیعت توجه به مقوله حجاب افزایش یافته و در استانهای مسافرپذیر همچون گیلان در برخی روزها به مهمترین موضوع مورد کارگزینی توسط نهادهای ذیربط یا گروههای غیررسمی اجتماعی تبدیل میشود.بیاید با هم در کلام خداونده بخشنده مهربان مفهوم حجاب را کمی مرور کنیم.پروردگار بلند مرتبه متعال در آیات ۳۰ و ۵۳ سور مبارکه نور و احزاب با صراحت تمام ندریدن پرده حیا و چشم پوشی از محرّمات را به مردان تاکید و در آیات ۳۱ و ۵۹ همان سور نورانی حکم حجاب را برای زنان تقریر فرموده است و چه تقدم و تاخر پر معنایی،الله اکبر خدای حی عزیز در فرایند حجاب اجتماعی ابتدا مردان را مورد خطاب قرار داده تا وزین و دلپاک بوده و سپس به زنان جامعه امر فرموده تا زیبایی های خود را آشکار نکرده و رستگار باشند.

وجود مبارک زن در آینه آفرینش مظهر لطافت و خوشبویی ذات لم یزلی در خلقت است و چون در میان بوته خار این گلبرگهای گل سرخ است که به چشم می آید فلذا در مقوله رعایت حجاب انبوه توجهات سمت وظایف شرعی بانوهای گرانقدر معطوف شده که این نیز خود جای بحث و کلام دارد.صادق باشیم سالهاست که پیرامون حکم الهی حجاب در کنار  رفع دیگر مسئله های اجتماعی در مقام پاسخگویی کاری نکرده ایم و به جای یافتن جواب به راحتی صورت مسئله را پاک کرده ایم.

باید این را درک کنیم که در عصر هزاره سوم با انسانهایی روبرو هستیم که تا منطقشان سیراب نشود به قبولی هر کنش و واکنشی رفتارشان اصلاح نمیشود و به همین  دلالت به نظر می رسد بهترین راه تامین حجاب هم این باشد که براساس منطق دینی به سئوالات ذهنی دختران و زنان جامعه پاسخ مناسب گفته شود زیرا آنگاه که تاریکی های فکر جایش را به روشنایی بسپارد و اندیشه زن اصلاح  بشود، او که قرار است از دامنش مرد به معراج برود و آفریننده بشر بهشت را به ودیعه زیر پایش نهاده است خود نیز  لباسش را اصلاح می کند.

متاسفانه طی روزهای اخیر اظهار نظر یکی از خطبای شهیر کشور که حقیر نیز سالهاست به واسطه صفای باطنش با مجموعه آثارش مانوس می باشم پیرامون وضعیت عمومی حجاب و عدم توجه شایسته به امر به معروف و نهی از منکر در استان گیلان به واسطه فضای مجازی دست به دست و در برخی موارد با سوء برداشتهای صورت گرفته که گاها  نیز با موج سواری برخی جریان سازان سیاسی از جوانح گوناگون ممزوج بود موجب گردید تا در قلب ماهیت حوادث اتفاقیه، به اذهان متبادر گردد که به گیلانیان سرافراز توهین و در شانشان جسارت شده که صد البته اگر بیان چنین مواردی از سوی جناب روحانی خطیب کمی با دقت و درایت بیشتر و حتی المقدور در داخل استان و یا نه به جهت احساس تکلیف و حجت شرعی یافته شده در جلسه ای با حضور بزرگان و خواص فرهنگی استان صورت می گرفت جای چنین شک و شبهه ای را نیز باقی نمی گذاشت.

علی کل حال شرمگینانه شرایط این ایام است که موجب شده در کنار احساس تکلیف یک مبلغ دینی که اساسا این لباس را به تن کرده تا حرف خدا را برایمان بزند و ما را سمت خدا ببرد ،کار به جایی برسد که قریب هفته ای از توجه به مسائل اساسی تر و رفع حوائج  مادی و معنوی مردمی که میهمان خداوند تبارک و تعالی بوده غافل و همگی از سر کرباس تا به تهش دنبال این باشیم که اول مرغ بود یا تخم مرغ.

چون آش شور شده و داستان این روزهای همه با هر سبقه ای  بر مدار دم از ولایتمداری زدن می چرخد با پرسشی سرگشاده این سطور را خاتمه می بخشم.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیانات ۱/۱/۹۴ در حرم رضوی اشاره داشته اند: ((بعضی تصوّر میکنند امر به معروف و نهی از منکر منحصر می شود به اینکه انسان به فلان زن یا فلان مردی که یک فرع دینی را رعایت نمی کند تذکّر بدهد؛ البتّه اینها امر به معروف و نهی از منکر است امّا مهم‌ترین قلم امر به معروف و نهی از منکر نیست.معروفها اینها هستند: اعتلای فرهنگ، سلامت محیط اخلاقی، سلامت محیط خانوادگی، تکثیر نسل و تربیت نسل جوان آماده‌ی برای اعتلای کشور، رونق دادن به اقتصاد و تولید، همگانی کردن اخلاق اسلامی، گسترش علم و فنّاوری، استقرار عدالت قضائی و عدالت اقتصادی، مجاهدت برای اقتدار ملّت ایران و ورای آن و فراتر از آن، اقتدار امّت اسلامی و تلاش و مجاهدت برای وحدت اسلامی؛ مهم‌ترین معروفها اینها است و همه موظّفند در راه این معروفها تلاش کنند؛ امر کنند.)) دوستان در این راه چه کرده ایم؟