به گزارش ۸دی، احیای تولید داخل مستلزم شناخت اهمیت مسأله‌ی تولید برای یک کشور است. تولید، موتور محرک یک کشور برای حرکت به سمت قلل رفیع پیشرفت است، زیرا تولید علاوه بر اشتغال، هویت و بالندگی، نشاط و اعتماد بنفس یک ملت را هم تقویت می‌کند. تولید از نظر روانی می‌تواند برای یک ملت غرور ملی را در قالب «ما می توانیم» به بالاترین حد خود برساند، اما متاسفانه در ایران به این عنصر حیاتی در اقتصاد کشورمان توجه لازم مبذول نمی‌شود.

بنگاه‌های کوچک و متوسط امروزه نقش مهمی در تولید و اشتغال کشورهای پیشرفته دارند زیرا این بنگاه‌ها بر اساس تکمیل زنجیره تولید و اشتغال پایدار بوجود می‌آیند و راه‌اندازی آنها به نسبت بنگاه‌های بزرگ تامین مالی بسیار راحت‌تری را طلب می‌کند.

رهبر معظم انقلاب در سخنرانی نوروزی در مطالبه از دولت محترم برای احیای تولید ذکر می‌کنند که بیش از ۶۰ درصد صنایع کوچک و متوسط در داخل کشورمان به حالت تعطیل در آمده است. این در حالی است که بررسی‌ها نشان می‌دهد تعداد این بنگاه‌های تعطیل در داخل کشورمان به بیش از ۱۴ هزار بنگاه می‌رسد. لذا در این مقاله ابعاد مختلف تولید و چالش‌های پیش روی یکی از کالاهای پر دغدغه‌ی صنعت نساجی و نظامی و پزشکی کشورمان را که اتفاقاً می‌تواند سهم مهمی در احیای صنایع کوچک و متوسط کشورمان داشته باشد را بررسی می‌کنیم.

در اهمیت بنگاه‌های کوچک و متوسط در جهان می‌توان به آمار کمیسیون اروپا اشاره داشت که ۸۳ درصد از خلق فرصت‌های شغلی جدید در اتحادیه اروپا در پنج سال منتهی به سال ۲۰۱۰ را این بخش از صنایع بر عهده داشته است.

در میان بی‌توجهی وافر مسئولین کشور به اهمیت بنگاه‌های کوچک و متوسط؛ صنعت ابریشم ۱۵ سال پیش در کشور ما هر ساله ۸۵۰ تن نخ تولید می‌کرد، اما اکنون به سختی می‌توان ۱۰ درصد آن مقدار را در کشورمان تولید کرد. به دنبال این کاهش تولید، هزاران فرصت شغلی در پرورش کرم ابریشم، ابریشم کشی، ریسندگی، بافندگی و رنگرزی، برای روستاییان عزیز کشورمان از بین رفت و هزاران کارگر در صنایع وابسته بیکارشدند و کارخانجات نساجی و صنایع پایین دستی وابسته ورشکست شدند.

عمده دلیل این بحران در صنعت ابریشم کشور در ۱۵ سال اخیر مربوط به کاهش ۹۰ درصدی تعرفه‌های وارداتی و ثبات نرخ ارز بوده است. در واقع با کاهش نرخ تعرفه، ابریشم های وارداتیِ خارجی بازار را قبضه کردند تا آنجا که صادرات فرش به عنوان یکی از مزیت‌های اقتصادی غیر نفتی کشورمان به شدت کاهش یافت و تولید فرش ابریشم از ۲۳۰ هزار متر مربع در سال ۱۳۷۳ به تنها ۸۵ هزار مترمربع در سال ۱۳۸۹ رسید.

احیای صنعت ابریشم با حمایت دولت در تعرفه‌گذاری منطقی و حمایتی می‌تواند پاره‌ای از مشکلات اقتصادی کشورمان در حوزه‌ی اشتغال را حل کند. زیرا آمار شرکت سهامی ابریشم ایران نشان می‌دهد که فقط در بخش پرورش کرم ابریشم در سال ۱۳۸۰ حدود ۶۶ هزار نفر اشتغال داشتند اما همین آمار در سال ۱۳۹۰ به ۱۲ هزار اشتغال کاهش یافت. این در حالی است که تعداد افراد دست اندرکار در خرید “پیله‌ی تر” تا مراحل بافندگی در صنایع ابریشمی و فرش به حدود ۲ میلیون نفر به طور مستقیم و غیر مستقیم می‌رسد.

استان گیلان به عنوان محوری‌ترین استان در پرورش کرم و تولید ابریشم بیشترین آسیب را دیده است زیرا در سال ۱۳۸۹ نسبت به ۱۳۸۰ با ۸۶ درصد کاهش تولید مواجه شد. یعنی در سال ۱۳۸۰ از ۱۸۵ هزار جعبه تخم نوغان ۱۵۰ هزار جعبه متعلق به استان گیلان بوده است اما در حال حاضر از ۳۰ هزار جعبه نوغان ۲۴ هزار تا متعلق به گیلان است اما از روزهای آرمانی خود فاصله بسیاری دارد. نکته دیگر اینکه در ۱۵ سال گذشته توتستان‌ها که منبع تغذیه‌ی کرم‌های ابریشم است بیش از ۲۸ درصد کاهش یافته‌اند.

آنچه کمر این صنعت را شکست کاهش تعرفه از ۲۰۰ درصد به ۴۷ درصد در سال ۱۳۸۱ بوده است. در واقع مشکلات امروز اقتصاد و اشتغال کشورمان از بی‌توجهی ۱۵ سال گذشته‌ نسبت به تولید ملی است و بی‌توجهی امروز مشکلات را در ۱۵ سال آینده چند برابر خواهد کرد.

امید است که بزودی مسئولین از سرخوشیِ نفتی خارج شده و متوجه یک نکته بسیار حیاتی شوند که؛ نفت در حال اتمام است اما ابریشم و صنایعی مانند آن می‌تواند جایگزین اقتصاد موقت نفتی شود، لذا امید است که با استفاده از تجربیات جهانی در توسعه مناطق و استفاده از بنگاه‌های کوچک و متوسط، زنجیره‌های مزیت دار تولید را تکمیل و راه پیشرفت کشور را با ایجاد اشتغال پایدار برای جوانان هموار کنند.

منبع: راه 57