به گزارش۸دی به نقل از آستان‌خبر، حجت‌الاسلام محمد ادریسی در یادداشتی نوشت:

حفظ حقوق تک‌تک افراد جامعه و مهم دانستن معیشت و معاد در اداره امور روزانه آن‌ها از ضروریات سیاست اسلامی است. بدون توجه به آرمان‌ها و اهداف متعالی اسلامی سخنی نگوییم و عملی را انجام ندهیم؛ چراکه در این صورت بی‌تردید شکست هم در مسائل مربوط به داخل و هم در ارتباط با خارج حتمی خواهد بود، باید به‌گونه‌ای وارد صحنه‌ها شد که اسیر تحریم‌ها و تهدیدها و تطمیع‌های قدرت‌های پوشالی غرب و شرق نشد که هیچ بلکه پیروزمندانه از بحران‌ها بیرون آمد.

پرواضح است که سیاست ما عین دیانت ماست و دیانت ما عین سیاست ماست، این جمله کوتاه اما پرمعنی از یک بعد، نشان‌دهنده بینش یک روحانی مسلمان بیدار یعنی شهید مدرس اعلی‌الله‌مقامه الشریف را در عمل و در جهت نسبت به مقوله دین و سیاست اسلامی تبیین می‌کند و از سوی دیگر وضعیت ناگوار حاکم بر زمانه آن شهید بزرگوار است؛ که در روزگاری درصحنه حاضر بود که مردم، شاهد رویکرد اعتزال و کناره گزیدن و رهبانیت نخبگان مذهبی به سیاست بودند.

اما اگر شهید مدرس امروز زنده بود با صدایی رسا می‌گفت: دیانت، رهبر سیاست است و نه سیاست، رهبر دیانت؛ یعنی دین به سیاست‏ جهت می‌دهد و نه بالعکس. باید توجه داشت که نتیجه سیاست‏ بادیانت حداقلی شبیه طاغوتیان شدن است؛ و آنچه ما در خطبه ۴۱ نهج‌البلاغه می‌خوانیم و باید به آن عمل کنیم در حقیقت تبلور همین معنى است.

امیر مؤمنان على (علیه‌السلام) چنین می‌فرماید:
من به‌خوبی از تمام ریزه‌کاری‌های سیاست مخرّب باخبرم و راه‌های پیروزى بر دشمن را دقیقاً می‌دانم و توانایى به کار بستن آن‌ها را دارم، ولى می‌دانم که حفظ ارزش‌ها هرگز اجازه بسیارى از این چاره‌جویی‌های سیاسى را که از اصول شیطانى سرچشمه می‌گیرد نمی‌دهد! من چشم به اوامر و نواهى الهى دوخته‌ام، هر جا به من اجازه پیشروى بدهد می‌روم و هر جا مانع شود، بازمی‌ایستم.

در دوران قبل از انقلاب اساس همه فعالیت‌های سیاست‌مداران آن‌ها علاوه بر حفظ پادشاهی و گسترش نفوذ و قدرت، گاهی برای تظاهر به دیانت، به انتشار قرآن و کتب مذهبی می‌پرداختند و حج و مشهد و قم و کربلا می‌رفتند و بسیاری از اوقات نیز در مقابل آیات و روایات معصومین (ع) قد علم می‌کردند و زمانی نیز بی‌تفاوت از کنار آن دستورات الهی می‌گذشتند.

اختلاف دیدگاه‌ها باعث می‌شود که گاه افراد بی‌اطلاع از اسلام یا کم‌اطلاع از آن به حامیان قوانین الهى خرده بگیرند و رفتار و اعمال آن‌ها را از روی ساده‌دلی و خوش‌خیالی و عدم آگاهى کافی به روش‌ها وعرفیات و سنت‌های سیاست حاکم برجهان حمل کنند، غافل از اینکه آن‌ها در عالم دیانت جهت دهنده به سیاست‌ها سیر می‌کنند که اصول و ضوابط حاکم بر آن جز روش‌های برگرفته از اسلام اصیل را برای اصلاح مضر می‌دانند.