سرویس سیاسی ۸دی؛

«به عرصه‌ی بسیار حساس و پرشکوه تدبیر انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی خوش آمدید.» .

(بیانات ‌رهبر انقلاب در اولین دیدار با نمایندگان مجلس هشتم‌، ۲۱ خرداد ۱۳۸۷)

جمله ی بالا، آغازین جملات مقام معظم رهبری در دیار با نمایندگان تازه منتخب شده ی مجلس هشتم شورای اسلامی است. به کارگیری کلیدواژه های زیر ما را به فکر وا می دارد:

-بسیار حساس

-پرشکوه

-تدبیر انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی

واقعیت این است که تجربه ی سال های سال پامنبری مقام معظم رهبری! به ما آموخته است که نحوه ی به کارگیری واژگان توسط ایشان بسیار حساب شده، دقیق و بدون تعارفات معمول سخنرانان و عرف عامیانه است.

یا در جای دیگری می فرمایند:

«مجلس‌ شورای‌ اسلامی‌، یک‌ مرکز اساسی‌ و تعیین‌کننده‌ برای‌ انقلاب‌ است. همه‌ی‌ سر رشته‌های‌ امور، به‌ مجلس‌ شورای‌ اسلامی‌ بر می‌گردد.» (اهمیت و نقش مجلس شورای اسلامی از دیدگاه مقام معظم رهبری، قابل دسترسی در:http://nahad.umz.ac.ir/article/1-14-984.html)

این مدخل ما را به این سؤال رهنمون می کند:

مگر مجلس چه قدرت و جایگاهی دارد و نمایندگان قادرند چه کارهایی انجام دهند؟

به شهادت قانون، مجلس یکی از نرم افزاری ترین، راهبردی ترین و در عین حال تأثیرگذارترین عرصه های رقم زننده ی سرنوشت نظام اسلامی است. مجلس شورای اسلامی هم قوانین درجه ی یک را تصویب و هم بر شکل اجرای آن ها نظارت می کند. نمایندگان و کمیسیون ها نیز قادرند تا در تمام امور حساس و سرنوشت ساز کشور نظارت و پیگیری داشته باشند. آن ها قادرند تا برای تغییر یک وضعیت اداری و یا سیستم سیاسی و اقتصادی و یا حتی اجتماعی و بنیادی طرح هایی را پیشنهاد دهند و به شکل قانون لازم الاجرا در بیاورند. لایحه های دولتی را تأیید یا رد کنند. وزراء و رئیس جمهور را به مجلس کشانده و برای رفتار و عملکردشان توضیح بخواهند و حتی در مواقع اضطرار آن ها را از مسند قدرت به زیر بکشند. در تصویب و یا رد مهم ترین اسناد مدیریت کشوری از جمله برنامه های توسعه ی ملی (مانند قانون برنامه ی اول تا پنجم) به قوی ترین شکل ممکن دخالت نمایند و موافقت نامه ها و قراردادهای بین المللی دولت را تأیید کرده و یا نپذیرند…. در حقیقت باید پرسید مجلس چه می تواند انجام ندهد! (درباره ی مجلس، قابل دسترسی در:http://rc.majlis.ir/fa/parliament)

در واقع دولت به یک معنا همان کارگزار اجرائی نمایندگان مجلس شورا است و به شدت تحت نفوذ آن قرار دارد، هرچند که کاملاً به آن وابسته نباشد. همه ی این ها اما مربوط به اختیارات قانونی مجلس است؛ در حالی که در صحنه ی واقعیات سیاسی همه چیز در درجه ی اول وابسته به این است که ساختار مجلس متشکل از چه کسانی است؟ و چه جریان های فکری و سیاسی در مجلس صاحب نفوذ و رأی بیشتری هستند؟ آیا دلسوز انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی اند یا خیلی هم پایبند به این اصول نیستند و به دنبال عبور از آن و یا معامله ی بر سر آنند؟

مرحوم علامه امینی درکتاب الغدیر می فرماید؛ ابن عباس از رسول خدا چنین نقل می کند: «من استعمل عاملا من المسلمین و هو یعلم ان فیهم اولی بذلک منه و اعلم بکتاب الله و سنه نبیه فقد خان الله و رسوله و جمیع المسلمین ».

یعنی: هر کس از مسلمانان عاملی (کارگزاری) را بر سر کار بیاورد – و به او مسئوولیت بدهد – در حالی که می داند در بین مسلمانان فردی وجود دارد که او برای این کار سزاوارتر است و به کتاب و سنت پیامبر – صلی الله علیه و آله – آشناتر است آن کس به خدا و رسول خدا – صلی الله علیه و آله – و جمیع مسلمین خیانت کرده است . (اهمیت و جایگاه مجلس شورای اسلامی از دیدگاه حضرت امام خمینی (ره)، قابل دسترسی در:http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/89/3428/16010) 

حال با این شرایط این سؤال مطرح می گردد که:

آیا صرف ظاهر الصلاح و متشرع بودن نمایندگان به معنی جواز انتخاب آن ها و رفع این تکلیف شرعی است؟ اصلاً آیا ما به چنین امری مثل سایر واجبات شرعی می نگریم و مانند نماز بر ادای صحیح آن و مانند روزه بر تحمل شرایط آن و مانند خمس بر پرداخت آن دقت داریم؟ آیا دغدغه ی انتخاب آگاهانه در میان ما وجود دارد؟

حضرت امام (ره) به عنوان مرجع تقلید شیعیان جهان، ولی فقیه و مجتهدی فرزانه به این سؤال صریحاً پاسخ می دهند. ایشان «مسامحه» و بی خیالی در این امر را در رأس «گناهان کبیره» می دانند! زیرا نه تنها به سرنوشت جامعه ی حال حاضر بلکه به سرنوشت آیندگان، نظام اسلامی و حتی اسلام گره خورده است! (همان)

حال تکلیف ما تنها با انتخاب فردی ظاهر الصلاح و متشرع حل می گردد؟! باز هم پاسخ امام مستضعفین جهان و پیشوای سیاسی انقلاب اسلامی ایران منفی است!

ایشان می فرمایند:

«اشخاصی را انتخاب کنیم که از هر جهت صالح باشند. مسلمان بودن تنها فایده ای ندارد؛ باید جمهوری اسلامی را قبول داشته باشد و از مسائل روز اطلاع داشته باشد. سعی کنید مثل مرحوم مدرس را انتخاب کنید. کسانی را که انتخاب می کنید باید مسائل را تشخیص دهند، نه از افرادی باشند که اگر قدرت دیگری تشری زد بترسند، باید بایستند و مقابله کنند .» (همان)

حال باید در این ماه های نزدیک به انتخابات مجلس شورای اسلامی این سؤال را نیز اضافه کرد که:

چه کسی وظیفه ی آگاهی بخشی برای یک انتخابات آگاهانه را دارد؟ آیا چنین دغدغه ای در میان مردم و نخبگان ما وجود دارد؟

واقعیت این است که بار سنگین هدایت توده های مؤمن جامعه ی اسلامی به سمت انتخاب اصلح و برگزیدن عنصر مؤمن و آگاه و فرزانه و انقلابی و ادای این تکلیف شرعی سنگین بر دوش حلقه ی نخبگان انقلاب اسلامی است. حلقه ی نخبگان انقلاب اسلامی که در دانشگاه ها، هیئت های مذهبی، مساجد، روزنامه ها و سایت های انقلابی، فضای مجازی و سایر پایگاه های اجتماعی حضور دارند این رسالت سنگین را به دوش دارند که از اکنون به فکر شناسایی نیروهای مؤمن و آگاه منطقه ی خود، بررسی برنامه های آن ها و معرفی و تبلیغات و حتی هزینه کردن مادی و تبلیغاتی! برای آن ها جهت شناساندن آن ها به مردم باشند.

مخاطب ما بیش از آن که سیاستگذاران و نخبگان طراز بالای انقلاب اسلامی باشد؛ نخبگان میانی و نخبگان کف جامعه است. دانشجویان انقلابی، بچه مسجدی ها و هیئتی ها، طلاب جوان حوزوی و ریش سفیدان بازار، معلمان و کارمندان بسیجی و ارزشی و تمام نیروهای تأثیر گذار مخاطب این نوشتارند.

به راستی اگر هرکدام برای فرستادن یک «عمار» برای انقلاب مظلوم اسلامی به صحن مقدس پارلمان مبارزه کنیم جز در مسیر مقدس و واجب شرعی گام برداشته ایم؟ آن هم در شرایطی از تاریخ انقلاب اسلامی که توسط ناخدای کشتی انقلاب، «پیچ تاریخی» لقب گرفته است… «تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.»