سرویس سینما ۸دی؛ آکادمی اسکار درحالی اسامی ۹ فیلم نهایی بخش غیرانگلیسی زبان را اعلام کرد که نام فیلم «محمدرسول الله (ص)» به کارگردانی مجید مجیدی در بین آنها دیده نمی‌شود یا به عبارت دیگر این فیلم را از حضور و نمایش در اسکار حذف کرد. اتفاقی که زعم بسیاری بیشتر از آن که یک پشتوانه فرهنگی داشته باشد سیاسی بود اما برای آن که آش شور نشود دست اندرکاران مراسم اسکار هیچ فیلم  دیگری از آسیا را انتخاب نکردند تا این حرکت توجیهی برای حذف دومین فیلم جهان اسلام در مورد آخرین رسول خداوند باشند؛ اما بنا به گفته تهیه کننده فیلم«محمد رسول الله (ص)» قابل پیش بینی بود  چه این که در بخشی از نامه شرکت نورتابان که سرمایه گذار، تهیه کننده و پخش کننده  فیلم بود می خوانیم:

«از همان ابتدای تولید فیلم بر همه عوامل مسجل بود که در این راه مهم قطعا این فیلم دچار رفتارهای کینه‌توزانه مخالفان اسلام رحمانی خواهد شد و همانگونه که از اخبار و گزارش‌ها مشخص گردیده است این دشمنان همچنان بر طبل مخالفت با نشان دادن تصویر اسلام رحمانی می‌کوبند و همچنان برخلاف این کینه‌توزی‌ها از اقصی نقاط جهان شاهد درخواست خرید و نمایش فیلم برای علاقه‌مندان آن دردانه خلقت بشریت (ص) می‌باشیم. مطمئنیم انتخاب و یا عدم انتخاب فیلم توسط آکادمی محترم اسکار از ویژگی‌های والای مضمونی و فنی فیلم نمی‌کاهد و با سیر در تاریخ این جایزه چه بسا فیلم‌هایی با ارزش‌هایی بمراتب والاتر از اتنخاب‌شدگان نهایی در فهرست آکادمی اسکار قرار نگرفتند اما با گذشت دهه‌ها همچنان فیلم‌های مغضوب این آکادمی در ذهن سینمادوستان ماندگارتر شده‌اند.»

این موضوع تنها در ایران و میان سازندگان چنین بازتابی نداشت، بلکه شائبه های مختلفی را در برخی از رسانه های منصف غربی نیز ایجاد کرد به صورتی که  روزنامه گاردین تحلیل جالبی درباره حذف فیلم‌های محبوبی چون «محمد رسول‌الله(ص)» و بازی‌های پشت پرده اسکار آورده است این روزنامه می نویسد: « اسامی فیلم‌های راه یافته به پیش فهرست اسکار بهترین فیلم خارجی زبان ۲۰۱۶ در حالی اعلام شده که جای خالی سه فیلم بسیار محبوب و مورد توجه شامل: «محمد رسول‌الله(ص)»، فیلم برنده شیر طلای جشنواره ونیز، «کبوتری برای تأمل در باب هستی روی شاخه نشست» همچنین «آدمکش» از تایوان به چشم می‌خورد. چنین حذف‌هایی به این معناست که قرار است فیلم درخشیده در جشنواره کن، «پسر شائول» ساخته «لازلو نمس» در صدر توجه منتقدان و کارشناسان (رأی دهندگان اسکار) قرار گیرد. نام این فیلم در بسیاری از فهرست‌های برترین‌های سینمای ۲۰۱۵ از جمله فهرست ۵۰ فیلم برتر سال از نظر منتقدان سینمایی «گاردین» وجود دارد. پسر شائول» داستان مردی یهودی به نام شائول است که در آشویتس زندانی است. او با کار کردن در اتاق گاز از مرگ می‌گریزد. کار او تخلیه اجساد یهودیان از اتاق گاز است، کار کثیفی که نازی ها حاضر به انجام آن نبودند. در میان اجساد، شائول جسد پسرش را شناسایی می کند و در جدال برای بازگرداندن وجدان انسانیش، تصمیم می گیرد او را با احترام به خاک بسپارد.»

اما خارج از این بی عدالتی که تا حدودی نیز از برگزار کننده گان اسکار با توجه به سوابق سیاسی شان در عملکردها انتظار آن می رفت، این سوال جدی از آکادمی اسکار در ذهن هر حقیقت جویی متبادر می شود که چرا«محمد رسول‌الله (ص) » حذف شد؟! چرا فیلمی که در خصوص زندگی پیامبر اسلام  ساخته شده است باید سلاخی شود و اجازه حضور و پخش آن هم را  ندهند؟! هرچند  کسی ادعا ندارد فیلم حتما می توانست برنده جایزه اسکار بشود اما این که چنین اثری حتی حق نمایش در این جشنواره را پیدا نکند آن هم  در زمانی که  موج اسلام ستیزی در اروپا و آمریکا با شدت و حدت بسیار زیاد به جریان افتاده  و ذهنیت های منفی علیه مسلمانان و دین اسلام ایجاد شده است و این فیلم می توانست تا حدود زیادی این  نگرش های غلط و منفی را بی طرفانه و براساس تاریخ واقعی اسلام برطرف نماید، عدم حضورش در اسکار جای تامل دارد و سوالات زیادی را به دنبال می آورد.

از جمله این سوال که آیا آکادمی اسکار هم با موضع گیری ای آشکار طرفدار اسلام ستیزی است؟ یا طرفدار گروهک تروریستی داعش که روایتی وارونه از اسلام  و پیامبر اسلام حضرت محمد(ص) برای جهان تعریف کرده اند؟ وقتی پای صحبت مجید مجیدی در رابطه با علت ساخت فیلم«محمد رسول‌الله(ص)» می نشینیم او می گوید: «حدود ۹ سال پیش مرا به جشنواره ای در دانمارک دعوت کردند و می خواستند برایم بزرگداشت بگیرند. همان روزها ماجرای توهین به ساحت مقدس پیامبر در رسانه ای در دانمارک پیش آمد و باعث شد که به این بزرگذاشت نروم و در آن جشنواره شرکت نکنم. آن روزها با خودم گفتم چطور می‌توانم در کشوری تجلیل شوم که به باورها و اعتقاداتم توهین کرده‌ است. به همین دلیل نامه ای به رییس وقت جشنواره نوشتم و اعلام کردم که نمی‌توانم در کشوری حضور یابم که به مقدس ترین ارزش‌ها و باورهای من توهین کرده است.» مجیدی حتی با این اعتقاد  قبل از این که داعش ایجاد شود یا افرادی مثل ترامپ با نفرت پراکنی های انتخاباتی شان علیه مسلمانان به دنیا معرفی گردند بارها گفته بود «این چهره پیامبر ما نیست که به دنیا  نشان  داده می شود !!» و برای آن که صداقتش را نشان بدهد نیز از گرفتن جایزه ویژه ای که در دانمارک برای او در نظر گرفته بودند امتناع کرد. حتی جنتی وزیر ارشاد نیز معتقد است که این حذف و یه به نوعی می توان گفت سانسور قرائت تاریخی از اسلام سیاسی است تا هنری.  جنتی در جمع خبرنگاران درباره حذف فیلم  مجیدی از دایره اسکار می گوید:« احتمال می‌دهم که برخی دلایل سیاسی و مذهبی در انتخاب نشدن فیلم «محمد رسول‌الله(ص)» نیز دخیل بوده است. به هر حال باید کمی زمان بگذرد تا ببینیم چه دلایلی پشت پرده است.»

اما انگار ابوبکر بغدادی هم در تیم انتخاب اسکار نشسته است تا صدای اسلام و حقیقت آن به گوش جهانیان نرسد. شاید از منظر هنری بتوان نقدهایی به فیلم وارد کرد از جمله این بحث که گفته می شود فیلمنامه ضعیف بوده یا نقش داستان در فیلم کم رنگ بوده است یا این فیلم بازیگران معروف جهانی نداشته یا  کارگردانش را خیلی ها  نمی شناختند و یا هر چیز دیگری اما  اینها باز هم توجیه  منطقی نیستند، زیرا حداقل  حضور ویتوریو استورارو فیلمبردار مطرح ایتالیایی که سه جایزه اسکار دریافت کرده یا آهنگساز بزرگی چون ای.آر.رحمان وزنه خوبی برای معرفی فیلم محسوب می شود و این امکان را به فیلم هرچقدر به زعم منتقدان ضعیف باشد را می داد تا در مراحل مقدماتی اسکار دیده شود که مانع شدند.

«سیدضیاءالدین دری» کارگردان مجموعه تاریخی«کیف انگلیسی » در یادداشتی تحت عنوان«خودمان به تضعیف فیلم مجیدی قیام کردیم» به دفاع از فیلم مجیدی پرداخته و اعتقاد دارد بیشتر از این که عدم انتخاب فیلم مجیدی از اسکار ناشی از امور فنی باشد، محصول انتقادهای بیجا و حسادت های برخی از داخل ایران بود که نگذاشتند فیلمی با کیفیت ساخت جهانی بتواند در آسمان سینمای جهان آن چنان که باید پر بکشد چراکه اسکار از فضای رسانه ای ایران تاثیر گرفت…

اما انگار چاقوی سربریدن داعش این بار در آکادمی اسکار تیز شده است و به جای سر انسانها، هنر را سر می برند تا صدایی از حلقوم یک فیلم اثرگذار بیرون نیاید و کسی از روایت  متفاوت و صحیح از اسلام خبردار نشود این ترس اگر همگام و همقدم با  داعش نباشد که شک برانگیز است! همگام وهمقدم با «ترامپ» یا «تری جونز» و اسلام هراسان است که یک بار دیگر دوران مک کارتیزم را در آمریکا زنده می کند؛ دورانی که افرادی همچون  «چارلی چاپلین» فیلمساز و هنرمند مشهور تاریخ سینما را از آمریکا تبعید می کند تا دیگر صدای اعتراض او به روایت متفاوتی از حقیقت  شنیده نشود. قطعا چنین بایکوت هنری برای اسکار کارنامه خوبی به همراه نخواهد داشت و آیندگان درمورد این اتفاق بهتر قضاوت خواهند کرد.