به گزارش ۸دی، حاج عباس بایرامی در یادداشتی نوشت:

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ

حدودا از سال ۸۰ سید اسماعیل را می شناسم. برای برگزاری یک برنامه فرهنگی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان به سازمان بسیج دانشجویی مراجعه نموده بود. در عین سادگی جذاب بود. آن هم بخاطر رفتار خاصش. تُن صدایش هم جالب بود انگار از میانه چاه با آدم صحبت میکند یا کمی سرماخوردگی دارد. این سبک صحبت واقعا قشنگ بود.

در طول این همه سالها یک رابطه معمولی داشتم. انصافا دغدغه انقلاب، امام، آقا و شهدا را داشت لذا بی قرار بود. سه سال هم با بچه ها دانشگاه گیلان در اردوی راهیان نور همراه بود، البته فقط همراه نه بلکه کارهای فرهنگی و راویان طراز یک کشوری را برایشان هماهنگ می نمود.

هر سه سال را توفیق داشتم در راهیان نور جنوب با ایشان باشم.

حالات معنوی وی با شوخ طبعی اش در هم آمیخته بود. علی رغم اینکه از نسل سوم پاسداران اسلام بود. ولی بخوبی توانسته بود با شهدا ارتباط برقرار کند.

سید اسماعیل هم مثل همه جوان ها بود و هیچ فرقی نداشت ولی بخوبی توانست راه را پیدا کند و جز السابقون شود.

افتخار ما به شهدای مدافع حرم در آن است که منتظر نماندند تا این جنگ در خاک کشورمان اتفاق بیفتد بلکه در فرسنگ ها را به عشق اهل بیت (ع) با استکبار جهانی مردانه جنگیده اند.

ما هم چشم امید به همین راه داریم تا انشالله …