شور حسینی، شعور حسینی

ماجرای شهادت امام حسین (ع) آنچنان در دل محبان و شعیان مکتب اهل بیت (ع) ریشه دوانده که موجی از عشق و شور و حرارت را موجب شده که البته این حرارت عشق هیچگاه سرد نیز نخواهد شد.

شور حسینی، شعور حسینی
ماجرای شهادت امام حسین (ع) آنچنان در دل محبان و شعیان مکتب اهل بیت (ع) ریشه دوانده که موجی از عشق و شور و حرارت را موجب شده که البته این حرارت عشق هیچگاه سرد نیز نخواهد شد. شاید بتوان عمق این حرارت و شور عاشقی را در تداوم بیش از ۱۳۰۰ساله عزای آن کشته ی اشک ها دانست. برگزاری مراسمات پرشور عزاداری حکایت این عشق و شور وصف ناشدنی است. درعین حال و متاسفانه این پدیده عمیق، حرکت آفرین، انقلابی و پر از شور و شعور نیز از گزند خرافه و تحریف درامان نبوده است.
24146

شور و شعور حسینی دو روی یک سکه اند. دقیقا به میزانی که شعور و معرفت حسینی در جان های انسان ها شکل بگیرد به همان اندازه عشق و شور حسینی نیز قلب و جان آدمی را فرا می گیرد. یا چنانچه عشق و شور حسینی ریشه در اعماق جان و دل داشته باشد باید منجر به معرفت حسینی گردد. نمی توان تصور نمود که انسانی امام حسین (ع) و حرکتش را بشناسد و درک کند اما شیفته اش نگردد، همچنین قابل تصور نیست انسانی عاشق امام حسین (ع) باشد اما از معرفت حسینی بی بهره باشد. اینکه عشق حسینی غایت دانسته شود یا معرفت حسینی؛ خود نکته ظریفی است. اما هر چه باشد با قطعیت می توان گفت شور و شعور حسینی لازم و ملزوم یکدیگرند. چه آنکه هرکس که حسین را بشناسد عاشقش می شود و هر کس عاشق حسین شود او را خواهد شناخت.

هر پدیده ای یک خروجی خواهد داشت. ارادت و ابراز عشق به امام حسین(ع) نیز ازاین قاعده مستثنی نیست. چنانچه کسی –باشور و باشعور- حسینی بشود شایسته چه رفتاری است؟ چه عملکردی را می توان نتیجه دل بستن به حضرت سیدالشهدا دانست؟

پاسخ به این سئوالات می تواند راهنمای عمل محبان و عاشقان آن حضرت باشد. برای نیل به پاسخ سئوالات فوق می توان پرسش های دیگری را مطرح نمود: هرگاه مُحبّی بخواهد به محبوبش تقرب جوید دائما در پی آن است که بداند محبوبش به چیزهایی محبت دارد و از چه چیزهایی بیزار است. همواره جا دارد محبان امام حسین (ع) از خود بپرسند که محبوب امامشان چیست؟ امام حسین (ع) به چه چیزی یا کسی یاکسانی علاقه مند است و از چه چیزی یا کسانی بیزار است؟ وقتی معیار به دست آمد سنجش میزان محبت به امام روشنتر خواهد شد.

نوع رفتار محبان امام شهیدان را می توان در دو لایه فردی و اجتماعی نیز مطرح نمود. ذیلا به برخی از شاخصهای حضرت سید الشهداء اشاره می شود:

امام حسین (ع) نماز را دوست دارد، فرمود: انی احب الصلواه

قیامش را برای اصلاح امت جدش قرار داد.

قیامش را برای امر به معروف و نهی از منکر بیان نمود.

تمام هستی اش را به قربانگاه برد تا فدای عقیده اش کند.

فرمود: مثل من با مثل یزید بیعت نمی کند. -دقت داریم فرمود مثل من، مثل یزید- تا برای همیشه ی تاریخ معیار ارائه کرده باشد.

و مهمترین وجه قیام ان حضرت آن است که؛ ذلّت را نپذیرفت.

و….

لازم است دلسوزان و خواص و اهل بصیرت ابتدائا دسته های عزاداری را به نحوی مدیریت نمایند تا نمادی راستین از شور و شعور حسینی باشد. مجالس حسینی باید از خرافه و منکر به دور باشد، آسیب شناسی هئیات و دستجات عزاداری ضرورتی غیر قابل انکار است تا این گروه های مردمی خود جوش اعتقادی همچنان تاثیر گذار باشند – چنانچه در طول تاریخ معاصر هیئات یکی از موثرترین نهادهای اجتماعی، سیاسی، مذهبی بوده اند –  همچنین مجالس حسینی  چنان مدیریت شوند تا به جای برجسته کردن علم و کتل و جلوگیری مطلق از اعمال خلاف شان امام حسین (ع) که بعضا مورد سوء استفاده دشمنان مکتب اهل بیت نیز قرار می گیرد، بیدارسازی و بصیرت افزائی جامعه مورد اهتمام قرار گیرد. در مجالس حسینی باید عزت و شرافت و ترویج روحیه سلحشوری و جهاد و مقاومت و ضدیت با استکبار و طواغیت موضوع اصلی باشد…..
اگر چنین شد می توان تلفیق شور و شعور حسینی را مشاهده نمود.
نویسنده: غلامرضا دولتی

نظرات

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط پایگاه خبری تحلیلی 8دی در وبسایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد، منتشر نخواهد شد.
در حاشیه