به گزارش ۸دی، به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت‌الله مکارم شیرازی در بخشى از این نامه آمده است: این فاجعه (دور از مسائل سیاسى و روابط مختلف کشورهاى اسلامى) براى همه علماى اسلام در هر جا هستند مسئولیت آفرین است و لازم است براى علاج آن چاره‌اى بیندیشیم اما متأسفانه هفته‌ها از وقوع این حادثه تلخ گذشت و عکس العمل چندانى از علماى جهان اسلام مشاهده نشد، این در حالى است که پیغمبر اکرم (صل الله علیه و آله و سلم) مى‌فرماید: «من لم یهتمّ بأمرالمسلمین فلیس منهم».
در بخش دیگرى از این نامه می‌افزاید: جان یک مسلمان محترم است (ومن أحیاها فکانما احیانا الناس جمیعا) تا چه رسد به جان هزاران مسلمان آن هم هنگام اداى فریضه بزرگ حج. آیا نباید براى حل این مشکل و تبعات آن و مسائل مربوط به حال و آینده چاره اى اندیشید؟
و در بخش دیگرى آمده است: در دنیایى که گاه براى از دست رفتن یک فرد آن همه سر و صدا به راه می‌اندازند هرگاه علماى اسلام در برابر این همه قربانى (که به اجماع همه مطلعین هزاران نفر بودند) بی‌تفاوت بماند مردم دنیا چه خواهند گفت؟ آیا استنباط مردم جهان این نخواهد بود که مسلمانان براى جان همکیشان خود ارزشی قائل نیستند؟
این مرجع تقلید با اشاره به اظهارات بعضى از علماى عربستان چنین مى‌گوید: مربوط ساختن این قضیه به «قضا و قدر الهى» (که براى فرار از بار مسئولیت‌ها اظهار شده) خود فاجعه دیگرى است چون تعلیمات اسلام را در مسئله «قضا و قدر» زیر سؤال مى برد.
آیا مثلا اگر بیمارى خطرناکى در میان مسلمین شایع شود نباید براى علاج آن تلاش شود باید بگذاریم هزاران قربانى بگیرد و آن را به قضا و قدر الهى مربوط سازیم؟ در حالى که قضا و قدر در قرآن مجید و سنت پیغمبر اکرم(صل الله علیه و آله و سلم) هرگز چنین معنایى ندارد که خداوند در حوزه اعمال انسانى ما را به تدبیر و چاره اندیشى صحیح مکلف ساخته است که ترک آن مسئولیت آفرین است (در ضمن ایشان قول دادند که بحث جامعى درباره قضا و قدر اسلامى آماده و ارسال دارند).
در بخش پایانى این نامه (پس از شرح وظایف چهارگانه که همگى در برابر این فاجعه داریم) آمده است:
من بر حسب وظیفه شرعى و انسانى خود آمادگى خویش را اعلام مى دارم تا با دعوت از علماى برجسته جهان اسلام به تبادل نظر در این خصوص بپردازیم و در این راستا پیشنهاد مى‌کنم با برگزارى نشست هاى کاملا علمى و فقهى (دور از مسائل سیاسى در قم یا در هرکدام از مراکز کشورهاى مختلف اسلامى به آسیب شناسى این مسئله بپردازیم.
امیدوارم مفتیان و علماى بزرگ محترم کشورهاى اسلامى گام‌هاى مؤثرى در این راه بردارند و کارى کنند که یوم القیامهًْ در پیشگاه خداوند مسئول نباشیم (فَبَشِّرْ عِبَادِ  الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُوْلَئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللهُ وَأُولَئِکَ هُمْ أُوْلُوا الالْبَابِ).