سرویس سیاسی ۸دی؛

وقتی واژه وابستگی را می شنویم بی تردید ابتدا تصورمان از آن تشابه فراوانی با وقایع تاریخی همچون دست نشاندگی رضاخان داشته باشد، اما اگر اندکی عمیق تر به این واژه توجه کنیم متوجه خواهیم شد که وابستگی این روزها دیگر محدود به دست نشاندگی حکومت ها نمی شود.

این روزها وابستگی از شکل سنتی خود خارج شده و در تکاملی حیرت انگیز اینبار همه ی شقوق یک حکومت را در بر می گیرد. وابستگی دیگر نیاز به اعمال زور ندارد بلکه حکومت هایی که سردمداران آنها سهل انگار باشند دو دستی استقلال خود را تقدیم به کشورهای دیگر خواهند کرد.

این روزها برای وابسته شدن نیاز نیست از چماق استفاده کنند و تنها با نشان دادن هویج های آب در دهان انداز اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی ، نظامی و سیاسی، حکومت های بی خیال و سهل اندیش دل به سرآب می دهند و دیری نمی پاید که استقلال آنها خدشه دار می شود.البته باید در نظر گرفت بیماری وابستگی مانند دیابت عمل می کند و شاید دهه ها بگذرد تا سرانجام پشت پرده آن شیرینی ها و دلخوشی ها آشکار شده و گریبان کشور وابسته را در عین ناباوری بگیرد و این حکایت این روزهای ترکیه است که سالهای سال تصوری پوشالی از کشوری الگو را در ذهن بسیاری ایجاد کرده بود.

چندی پیش سرویس بین الملل ۸دی، به نقل از رویترز مطلبی را تحت عنوان خشمگین امّا بی افتدار منتشر کرد که در آن کارشناسان غربی دست و پای اردوغان را برای دفاع از منافع مدنظر حامیان خود اعم از آمریکا و اروپا بسته می دانستند چون ترکیه هرچند نیاز به حمایت این دولت ها دارد اما از طرف دیگر وابستگی اقتصادی و تجاری و انرژی اش به روسیه او را از انجام هر اقدامی در خلاف جهت اهداف مسکو باز می دارد حتی اگر تمامیّت ارضی اش از جانب روسیه تحت شعاع قرار گیرد.

در همین راستا نیز باید ذکر کرد انهدام هواپیمای جنگنده روسی اشتباهی استراتژیک از سوی ترکیه بود هرچند دست اردوغان برای حرکت در صفحه ی شطرنج سیاست به علّت بیماری وابستگی و دیابت سیاسی که اسیرش شده اند کاملا بسته بود.

ترکیه از طرفی عضو ناتو است و وابستگی نظامی و سیاسی به اروپا و آمریکا دارد. از طرفی در حوزه اقتصادی بسیار به روسیه وابسته است. لازم به ذکر است بالای ۶۰ درصد انرژی و سوخت ترکیه از جانب مسکو تامین می شود و همچنین صنعت تجاری و گردشگری ترکیه وابستگی فراوانی به روسیه دارد.

اما آنچه باید درس عبرت دولت مردان جمهوری اسلامی از حوادث اخیر باشد لزوم توجه بیشتر به سیاست ها و استراتژی های رهبری در حوزه استقلال اقتصادی و اقتصاد مقاومتی است. باید پرسید اگر امروز به جای اینکه اقتصاد ایران از آمریکا استقلال دارد به آن وابسته بود ، چه سرنوشتی انتظار ایران را در حوادث منطقه که امنیت ملی ما را تحت شعاع کامل قرار می دهد ، می کشید؟

باید پرسید آیا وقت آن نرسیده که برخی از خواب خوش سهل اندیشی و خوش خیالی برخیزند و سرنوشت الگوی مد نظر خود در توسعه اقتصادی را تماشا کنند؟ آیا هنوز حجت بر آقایان تمام نشده؟ و در پایان باید به غرب زدگان بی انصافِ در آرزوی سلطنت محمد رضا شاه گفت؛ اگر خمینی نبود، امروز همان بلایی که بر سر ترکیه آمده است انتظار ایران را می کشید.