به گزارش سرویس هنری ۸دی، اهمیت رسانه و کار حساب شده در آن مسئله ای است که در سرتاسر جهان به یک باور درونی رسیده است و حتی دولت ها برای پیشبرد اهداف و حفظ منافع ملی خود از اهرم رسانه استفاده می کنند. رسانه ای که از مهمترین بخش هایش گیرنده پیام-خود پیام-گوینده پیام است.

در میان رسانه های متعدد از جمله سینما، تلویزیون، روزنامه و….که در دست بشریت موجود است ، تلویزیون و رسانه ی ملی در واقع رسانه ای هست که با سیاست ها و اهداف فرهنگی ، سیاسی ، اجتماعی هر حکومتی ترسیم می شود و مستقیما در خدمت منافع ملی می باشند.

در این غافله عظیم رسانه ها در جهان ، صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران انگار گاهی اوقات از این نبردهای رسانه ای جا می ماند و گاها عملکرد ضعیف و دور از انتظارش باعث ناامیدی اصحاب رسانه می گردد.

در دیدار رهبر انقلاب با رئیس و مدیران سازمان صدا و سیما که در مهرماه امسال صورت گرفت ؛ حضرت آیت الله خامنه ای هدف اصلی و نهایی جنگ نرم طراحی‌شده توسط دشمنان را ایجاد انحلال درونی و استحاله‌ی داخلی جمهوری اسلامی از طریق تغییر باورها و سست کردن ایمان مردم  به‌ویژه جوانان دانسته بودند.

اما اکنون با رویکرد متفاوت مدیران صداوسیما نمی دانیم که منظور از این روند را غیر عمد و یا عمد تلقی کنیم. روندی که نه تنها کمکی برای منافع ملی جمهوری اسلامی ایران همخوانی ندارد بلکه غیر مستقیم و حتی غیر عمد در پی تغییر نگرش ها و بامورهای ارزشی جامعه است.

در این سالها و به خصوص در این ایام اخیر رسانه ی ملی بینندگان را برده های بصری خود نموده است و مردم اگر تصمیم به تماشای برنامه ی مورد دلخواه خود کنند و زندگی روزمره خود را طبق آن برنامه ریزی کرده باشند، به ناچار و به اجبار باید پای تبلیغات طولانی و خسته کننده تلویزیون بنشینند.

آیا این درست است که به دلیل کمبود بودجه های رسانه ملی ، جنبه های روانی، فرهنگی و شخصیتی مخاطبان به برده و  بازیچه این سازمان مبدل گردد؟!

تبلیغاتی که شاید چند سال قبل فقط می توان از آن به عنوان پیام های بازرگانی یاد کرد اما اکنون باید آنها را به عنوان پیام های غیر اخلاقی و پیام های غیر ارزشی دانست چرا که به عنوان مثال این روزها تبلیغی از تلویزیون پخش می شود که در واقع آن سازمان و نهاد مورد تبلیغ یکشنبه ها قرعه کشی های میلیونی برگزار می کند و در لابه لای این تبلیغ دقیقا این لفظ به کار برده می شود: “میشه ره صد ساله رو یکشنبه طی کرد”

این لفظ دقیقا برگرفته از از همان ضرب المثل اصیل ما است که می گوید” نمیشه ره صد ساله رو یک شبه طی کرد” یعنی برای انجام یک کاری نیاز به تلاش ، کوشش و صبر است که این مفاهیم باارزش و زیبا که سالیان سال نسل به نسل بر سر زبان های مردم ایران بوده ، این روزها در پی تحریف است.

حال آیا این نشان از تغییر باورها و ارزشهایی نیست که رهبر انقلاب بر آن تاکید داشتند؟!

آیا این تزریق تنبلی در جوانان نیست که می توانند بدون زحمت پیامک بزنند و ثروتمند شود!؟

البته از این دست موارد زیاد است که حتی بدون استفاده از این لفظ، ماهیت کار آنان نیز همین قضیه را می رساند. مورد مهمی که در شرایط تحریم های اقتصادی با کشور همراه است و نیاز به استفاده از تخصص و تلاش جوانان ایرانی برای بهبود کشور است اما رسانه ی ملی ایران این باورها را خرد می کند.

تبلیغاتی که آشپزخانه ها و منازل مسکونی شیک و مرفه و زنانی با لحن ها و رفتارهایی خارج از عرف که مدام روح مصرف گرایی و در بعضی موارد بی قیدی را به بینندگان کوچک و بزرگ تلویزیون القا می کنند.

از تبلیغات بگذریم به فیلمها می رسیم ؛ فیلمها و سریال های نمایشی و سفارشی و بی تعهد و بدون کارشناسی شده که به ظاهر دارای ساختار با مفهوم و زیبایی است اما باز هم نا امیدانه جلوه می کند.

به عنوان مثال سریال نفس گرم که این روزها از شبکه یک پخش می شود و با آن تیتراژ پایانی فیلم و با در نظر گرفتن روند قصه و فیلمنامه ، این مفهوم را می رساند که منبرهای ما خالی و عالمان بی عمل اند.

البته مسلم است که فیلمساز و تهیه کنندگان شبکه در پی چنین چیزی نبوده اند اما وقتی ضعف کارشناسی و فیلمنامه نویسی و عدم تعهد به کار باشد ، قاعدتا چنین برداشتهایی صورت می گیرد و در سفارشی بودن کار هم اصول سفرش رعایت نشده است.

بماند که در برنامه ای دیگر که یک کار نقد و بررسی از شبکه دوم سیما است ، بخشهایی از فیلم صهیونیستی با مفاهیم کابالایی “آواتار” پخش می شود و به جای بررسی ابعاد فیلم ، راجع به موضوعی بی ربط با آن فیلم یعنی در خصوص محیط زیست صحبت می شود!

و همچنین در خصوص کودکان هم با انیمیشن های بی مفهوم و غیر اخلاقی و حتی ترویج هم جنس بازی بسنده می کنند که اخیرا یکی از خبرگزاری ها به آن پرداخته بود و یا برنامه های تولید شده به تمسخر بازی ها و سیاسی بازی ها می انجامد که در نهایت تعطیل می شود و کودک با ذهن کنجکاو و دنیای کوچک خود نمی تواند علت تعطیلی را درک کند.

تعدد شبکه های تلویزیونی هم که به یک افتخار تو خالی تبدیل شده است برای مثال شبکه نسیم که در شبانه روز سه چهارم برنامه هایش به پرش با اسکیت و باز شدن گل ها و… خلاصه می شود و یا شبکه ی نمایش که ۹۰ درصد فیلمهایش محصولات زرد و ضعیف و کم اهمیت دیگر کشورها است و اگر هم یک فیلم قوی تاثیرگذار پخش شود ، بدون تحلیل با مخاطبان رها می شود چنانکه تحلیل و بررسی ها به سواد و بصیرت مخاطبان می افزاید.

البته نباید نادیده گرفت که در میان این ضعف ها شبکه هایی هم دارای کارهای قوی ، پرمحتوا و جذاب هستند اما می دانیم که این ضعف های بنیادین می تواند نقاط مثبت را نیز خنثی کند.

صداو سیمای جمهوری اسلامی ایران به عنوان گوینده ای که چهارچوب آن با نظام تعریف می شود و گیرندگان پیامی که اکثر آنان را مردمان همین نظام تشکیل می دهند و با وجود این دو رکن اساسی پس چرا خروجی و پیام هایی که عرضه می شود قادر نیست که خود را در حد این مخاطبان بالا بکشاند.

اینجاست که تذکرات رهبر معظم انقلاب را به خوبی می توان درک کرد و پرده از راز سلطه رسانه ای سران غربی امریکایی برداشت. سلطه ی رسانه ای که با لابی های سیاسی استکبار شکل گرفته است و به مانند یک موتور خستگی ناپذیر ۲۴ ساعته در راستای اهداف و باورهای هرچند نامطلوب غربی تلاش و فعالیت می کنند و به مخاطبان و مردمان خود آن چیزی را عرضه می دارند که به نفع منافع دروغین آنان است و با در نظر گرفتن این مسئله که رشد تکنولوژی چشم گیر بوده است و مخاطبان آنان نیز می توانند از میان مخاطبان ما نیز باشند پس اکنون در این نبرد رسانه ای جا دارد که صداو سیمای جمهوری اسلامی ایران با سرلوحه قرار دادن تذکرات رهبر انقلاب و چهارچوبی که حکومت تعریف می کند و آن بیان حقیقت و صداقت و مسیر درست و ایجاد امید و نمایش ارزش ها و باورهای اسلامی به مردم است، خود را دسته کم نگرفته و بیش از پیش دقت و توان خود را بالا ببرد.

در پایان به کلیپی که چندی پیش خبرگزاری فارس نظرات مردم را دربارهی رسانه ملی تولید کرده است، اکتفا می کنیم: