به گزارش سرویس سینمایی ۸دی، انیمیشن سینمایی “شاهزاده روم” به کارگردانی و نویسندگی هادی محمدیان و تهیه کنندگی حامد جعفری محصول سال ۱۳۹۳ می باشد که در واقع می توان آن را اولین انیمیشن بلند سینمایی در ابعادی متفاوت در سینمای ایران به حساب آورد.

داستان این انیمیشن درباره پرنسس مسیحی و پاکدامنی به نام ملیکا نوه قیصر کبیر روم است که دست سرنوشت او را به بلاد اسلامی می‌آورد و در نهایت مادر امام مهدی (عج) می‌شود.

با اینکه انیمیشن شاهزاده روم داستانی اقتباسی و برشی از تاریخ می باشد منتهی نوع کار، سطح انتخاب شده و قالبی که محمدیان این روایت تاریخی را به مخاطبان خود عرضه می دارد ، حرکتی است که در نوع خود بی نظیر و دارای پیام های مهمی در عرصه انیمیشن سازی و فیلمسازی سینمای ایران محسوب می شود.

نقد فنی:

گرافیک خوب زاوایای حرکت مناسب دوربین که شخصیت های طراحی شده بدون دلیل از قاب بیرون نمی زند و استفاده از درون مایه طنز که آن را برای رده سنی کودک مناسب تر می کند از تکنیک های مناسبی است که در این انیمیشن لحاظ شده است.

شاید نتوان غافلگیری به معنای واقعی را در نگارش فیلمنامه آن شاهد بود اما به حسب موضوع متفاوت آن و با در نظر گرفتن این قضیه که اکثر مخاطبان از سرنوشت تاریخی مادر بزرگوار امام عصر(عج) اطلاع خاصی ندارند ، غافلگیری های کوتاه مدت در لابه لای داستان و آن هیجان لازمه به تناسب به روح داستان تزریق شده بود.

البته نباید دوبله تاثیر گذار و افکت های صوتی در لابه لای موسیقی آن را از قلم انداخت که بسیار نیروی جذابیت خوبی را در انیمیشن پدید می آورد.

نحوه ی آمد و شدها در داستان ،پرش ها و حرکت بازیگران، طراحی چهره های متفاوت و باور پذیر و تمامی عوامل طبیعی مثل آتش بخار آب و….به گونه ای طراحی شده اند که با در نظر گرفتن جایگاه انیمیشن سازی سینمای ایران از آنها به عنوان یک شاهکار یاد کرد.

نقد محتوایی:

شروع داستان با یک پیام الهی به فرشته ای کوچک شبیه به پروانه آغاز می شود که مامور حفاظت و انتقال پیام به ملیکا می شود، در طرف دیگر قصه ما شاهد یک خفاش هستیم که از همان ابتدا در پی گرفتن آن پروانه است.

در حقیقت کارگردان با به تصویر کشیدن دو کارکتر پروانه و خفاش از همان سکانس های اولیه داستان قصد نشان دادن و القای دو محوریت پلیدی و خوبی را در مخاطبان خود دارد. دو محوریت خوب و بدی که تمام فراز و نشیب داستان را باعث می شود.

گنجاندن مفاهیم استقامت و اعتماد به پروردگار از نکته های بارز این کار است که در لایه های زیرین رفتارهای کارکتر ملیکا به خوبی به مخاطب منتقل می شود. همینطور نگاه فارغ از تعصب گرایانه که می توانست آسیبی برای انیمیشن باشد، دیده نمی شود و همواره کارگردان سعی می کند تقابل میان خیر و شر را در طول داستان رعایت کند و قضاوت را به عهده بیننده بگذارد.

نگهبانهای خانه ی امام هادی(ع) نمایشی از خوب و بد است ، حتی بازار برده فروشان و حتی در میان درباریان قصر و این از نکات خوب شاهزاده روم است که این تعادل را رعایت کرده است.

وقتی از یک کار به عنوان انیمیشن نام برده می شود در ذهنیت اول آن را برای سنین کودک و نوجوان در نظر می گیریم اما نوع نگارش فیلمنامه و دیالوگ های سنگین ، فهم آن را برای کودکان سنگین می کند. همانگونه که از شیطنت ها و شلوغ کاری های کودکان در سینماها این دلیل به عمل می آید.

از طرفی شاهد یک تکنیک قوی و گرافیک خوب برای کودکان هستیم و از طرفی محتوای متفاوت و تاریخی و دیالوگ های سنگین که مناسب سن نوجوان و بزرگسال است را در دست داریم و این دوگانگی ایجاد شده باعث به وجود آمدن یک خوبی و یک بدی در انیمیشن شده است.

بدی آن بزرگسالانی است که شاید رقبت نشان ندهند و یا خجالت بکشند به حسب انیمیشن بودن کار به تنهایی سینما بروند و کودکانی که فرم خوب و جذاب را تماشا می کنند و درک محتوای آن برایشان دشوار است. اما خوبی آن این است که می تواند تمامی رده های سنی مخاطبان را در خود حل کند و این در حالی است که با در نظر گرفتن همه ای موارد در سالن سینما ها شاهد به شوق آمدن کودکان هستیم ، زیرا این اولین باری است که کودکان در سینماهای ایران می توانند در کنار هم سن و سالان خود انیمیشن تماشا کنند  و با آن پرده بزرگ و فضایی خاص به طور کامل با انیمیشن ارتباط برقرار کنند هرچند که اشرافیت کاملی بر محتوای آن نداشته باشند و همچنین خانواده هایی که آن کودکان را نیز همراهی می کنند به اجبار در کنار آنها نمی نشینند زیرا محتوای فیلم مناسب سنین آنان نیز می باشد و می توانند همراه خوبی برای فرزندان خود باشند.

در این قسمت ماجراست که می توانیم قدرت انیمیشن را در میان خانواده ها و اثرگذاری بر این اجتماع کوچک شاهد باشیم.

البته به کار بردن یک خوبی برای این انیمیشن کمی بی انصافی بوده و نباید زحمات فراوانی که گروه حرفه ای با متخصصان ایرانی آن را از یاد برد. گروهی که با توانایی ها و جیب خالی دست به این شاهکار در سینمای جمهوری اسلامی ایران زده اند، گروهی طویل و عریض که نگارش نام سرپرستان هر بخش در تیراژ کار سختی آن را نشان می دهد.

گاهی اوقات شاید اینطور به نظر برسد که تولید انیمیشن در یک اتاق در بسته هم مقدور است و  تولید فیلم های واقعی که نیاز به لباس و دکور و فراهم بودن شرایط طبیعی هوا و عوامل را دارد سختی های بیشتری را می طلبد اما اینطور نیست؛ طراحی شخصیت ها و ترسیم آن به نحوی که برای سلیقه های متفاوت کودکان جذاب باشد و ترتیب و تدوین قاب ها و حرکت هایی که مخاطب را در پشت دوربینی واقعی القا می کند تنها بخش کوچکی از سختی های انیمیشن سازی است.

اما شاهزاده روم به خوبی می تواند ضعف های سینمای دینی بعد از انقلاب را برای قشر کودک و نوجوان جبران کند. نسل های کوچکی که آینده سازان کشور هستند با ضمیر ناخودآگاهی پاک و ذهنی سالم به راحتی می توانند ارزش ها و آرمانهای اسلامی و دینی را در خود ثبت و ارتباط برقرار نمایند.

سرمایه گذاری بر روی نسل های جوان و کاشتن بذر آرمان ها و عقاید بر روی نسلی که در حال رشد و تصمیم گیری خواهد بود، رازی است که اکثر کمپانی ها و سینماهای غربی به خصوص هالیوود با والت دیزنی معروف خود سالهاست که این هدف را دنبال می کند.

وقت آن رسیده است که با تماشای انیمیشن شاهزاده روم شعار ما می توانیم را سر دهیم و به همه حرف هایی که در این سالها بر طبل ضعف تکنیکی و عدم توانایی تصویری سینمای ایران می نواختند و اکنون از خروجی این کار انگشت به دهان مانده اند و به جای اینکه کودکانمان به تماشای شخصیت ها و قهرمان های افسانه ای و بی ریشه غربی به مانند “شرک” ها و “وودی” ها بنشینند ، با نهادن گام های بعدی انیمیشن سازی آنها را با قهرمانان دینی و ارزشهای ایرانی اسلامی پیوند دهیم.