بعد از نتایج دور از انتظار تیم ملی والیبال ایران در جام جهانی، مسولین فدراسیون تصمیم گرفتند تا برای راهیابی به المپیک ریو درصد ریسک را پایین بیاورند و بعد از رفت و آمدهای بسیار این مرد صرب آنها تصمیم گرفتند او را برکنار کرده و گزینه ای جدید را به تیم ملی بیاورند تا برای تحقق آرزوی چندین ساله والیبال نگرانی کمتری داشته باشند. کواچ برکنار شد و دو گزینه روی میز قرار گرفت؛ آناستازی ایتالیایی و لوزانو آرژانتینی.

البته از همان ابتدا اعلام شد که هر کدام از دو گزینه مطرح دنیای والیبال به ایران بیایند، خوان سیچلو دستیار سابق ولاسکو در ایران به عنوان دستیار هر یک از این دو مربی در تیم ملی حضور خواهد داشت. (سوابق سیچلو را می توانید از اینجا بخوانید)

نام آناستازی پر سر و صداتر بود و رزومه ای چشم نوازتر داشت و به همین دلیل در ابتدا همگی چشم به حضور او روی نیمکت تیم ملی ایران داشتند اما او شرایط سختی را مقابل فدراسیون والیبال گذاشت و بنا بر این شد که تمرینات تیم ملی برای راهیابی و حضور در المپیک در لهستان برگزار شود تا مرد ایتالیایی به تمرینات تیم باشگاهی اش برسد.

با توجه به این مسائل فدراسیون والیبال ایران تصمیم گرفت سیچلو را به عنوان مربی در ایران مستقر کند و از بین لوزانو و آناستازی یک گزینه را برای سرمربیگری روی نیمکت بنشاند. کشمکش ها بر سر اعلام این اسم ادامه داشت تا اینکه فدراسیون والیبال با انتشار خبری رسمی اعلام کرد که رائول لوزانو آرژانتینی سرمربی تیم ملی خواهد بود.

لوزانو که سرمربیگری تیم های ملی آلمان و لهستان را هم بر عهده داشت حالا روی نیمکت تیم ملی ایران خواهد نشست و برگ برنده او نسبت به آناستازی زمان بیشتری است که می تواند در اختیار ایران بگذارد و هماهنگی اش با خوان سیچلو، دستیار هم وطنش می تواند مشکل زبان و سایر حواشی آن را بر طرف کند.

وی هم اکنون سرمربیگری تیم باشگاهی چارنی رادوم لهستان را در دست دارد و بعد از اتمام این مسولیتش به ایران خواهد آمد و تمام وقت در اختیار تیم ملی خواهد بود.

لوزانوی بزرگ اگرچه آلمان را تا دروازه المپیک برد اما نشد که خود نیز سومین حضورش را به عنوان مربی در بازی های المپیک ثبت کند. امکانی که حالا برای او با ایران فراهم است. ایرانی که در تکاپو برای اولین حضور خود در المپیک است تا بالاخره پس از ۵۲ سال رویای المپیکی شدنش تحقق یابد.

* همه چیز درباره سوابق و افتخارات لوزانو

به گزارش مشرق، رائول لوزانو (Raúl Lozano) مربی ۵۹ ساله آرژانتینی که در دوران بازی بازیکن شناخته شده ای نبود، مربیگری را از همان دوران جوانی (۱۹۷۴) که پاسور دوم تیم های باشگاهی آرژانتین بود، آغاز کرد و حالا نزدیک به ۴۱ سال است که مربیگری می کند.

لوزانو از سال ۱۹۷۴ کار خود را با هدایت تیم جوانان استودیانتس دلا پلاتا آغاز کرد. وی پس از هدایت چند تیم دیگر در سال ۱۹۸۳ سرمربیگری تیم فرو کرریل را برعهده گرفت و توانتست این تیم را به قهرمانی لیگ سری آ آرژانتین، جام متروپولیتن و چلنج کاپ اروپا سال ۸۷-۱۹۸۶ برساند.

لوزانو بعد از ورود به ایتالیا بعد از چند سال در سال ۱۹۹۱ سرمربی گونزاگا میلان شد و با این تیم به افتخارات بزرگی از جمله قهرمانی جام باشگاه های جهان ۱۹۹۲، قهرمانی جام کنفدراسیون والیبال اروپا ۹۳-۱۹۹۲ و یک نایب قهرمانی سوپر جام ایتالیا رسید. لوزانو از سال ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۶ سرمربی تیم ملی اسپانیا شد و مدال نقره مسابقات یونیورسیاد در ژاپن را به دست آورد.

او در سال ۱۹۹۷ به لوبه بانکا پیوست و مدال برنز مقام سومی چلنج کاپ اروپا را برای این تیم به ارمغان آورد. در سال ۲۰۰۰ با تیم پالرمو به قهرمانی سوپر جام ایتالیا دست یافت. وی در همین سال بار دیگر سرمربی تیم ملی اسپانیا شد. لوزانو در سال ۲۰۰۰ همزمان هدایت تیم سیسلی را به دست گرفت و توانست با قهرمانی سری آ ایتالیا و قهرمانی جام حذفی ایتالیا به افتخارات خود و باشگاه سیسلی بیفزاید، همچنین با سیسلی به مرحله یک چهارم لیگ قهرمانان اروپا نیز صود کرد. ایراکلیس مقصد بعدی او و لوبه بانکا دیگر باشگاهی بود که دوباره به سمت سرمربیگری آن در آمد.

مربیگری در رده های نوجوانان، جوانان، دانشجویان، زنان، مردان، باشگاهی و ملی در سطح آرژانتین، ایتالیا، یونان، امریکای جنوبی، اروپا، لیگ جهانی، قهرمانی جهان، جام جهانی و المپیک تقریبا کلکسیون کاری و تجربی او را تکمیل کرده است. قهرمانی در آرژانتین، امریکای جنوبی، ایتالیا، اروپا و جهان را در رده باشگاهی کسب کرده و با ایجاد تحول ساختاری در سه تیم ملی، آنها را به المپیک رسانده است.

لوزانو وقتی برای دومین بار در سال ۱۹۹۹ هدایت اسپانیا را بر عهده گرفت، در واقع جوانانی همچون رافائل پاسکوئال (ارزشمندترین بازیکن جهان در سال ۱۹۹۹) و میگل آنخل فالاسکا (پاسور اسبق و سرمربی کنونی اسکرا بلهاتوف لهستان) را که خود در سال های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۶ در ترکیب ماتادورها به آنها میدان داده بود، پروراند و ضمن کسب عنوان پنجمی در جام جهانی و لیگ جهانی (۱۹۹۹) جواز حضور در المپیک سیدنی را نیز کسب کرد که با این تیم در رده نهم المپیک ایستاد.

لوزانو در سال ۲۰۰۵ که سرمربیگری لهستان را پذیرفت، اولین مربی خارجی تاریخ تیم ملی والیبال این کشور لقب گرفت. او به جمعی از جوانان لهستان میدان داد و با بهره گیری از پتانسیل فوق العاده آنان در کنار چند بازیکن باتجربه، تیمی ساخت که دو بار عنوان چهارمی لیگ جهانی را کسب کرد و در رقابت های قهرمانی جهان (۲۰۰۶) تا فینال و کسب مدال نقره پیش رفت.

لهستان با لوزانو دوباره به جمع غول های والیبال برگشت و در همین سال به پاس خدماتش به کشور لهستان از دست رئیس جمهور وقت این کشور؛ لخ کاشینسکی (که در سال ۲۰۱۰ در سانحه سقوط هواپیمای توپولوف درگذشت) نشان افتخار صلیب شوالیه را دریافت کرد. ژیگادلو، وینیارسکی، کورک، ولازلی، زاگومنی، ورونا، موزدونک و… ستاره های لهستانی با هدایت لوزانو به المپیک پکن راه یافتند و به مقام پنجم این بازی ها رسیدند.

رائول لوزانو در سال ۲۰۰۹ هدایت آلمان را در حالی به دست گرفت که این تیم ده سال به سرمربیگری استلیان موکولِسکو رومانیایی یک تیم درجه دوی اروپایی محسوب می شد و کاری از پیش نمی برد. لوزانو هدف را بازگشت به لیگ جهانی، قرار گرفتن در جمع هشت تیم برتر جهان و صعود به المپیک گذاشت و کارش را آغاز کرد. قهرمانی در لیگ اروپا (۲۰۰۹) آلمان را به تیتر اخبار آورد. این تیم سپس در رقابت های قهرمانی اروپا به مقام پنجم دست یافت و جواز حضور در لیگ جهانی و مسابقات قهرمانی جهان را به دست آورد. در سال ۲۰۱۰ به عنوان پنجمی لیگ جهانی و هشتمی قهرمانی جهان رسید.

این بهترین مقام آلمان پس از ۳۶ سال (از سال ۱۹۷۴) بود که آلمان شرقی موفق به کسب مقام چهارم جهان شده بود. گروزر، یوخم شوپس، لوکاس کامپا، مارکوس بوهم، فردیناند تیلی و… ستارگان آلمان بودند که با لوزانو به سطح اول والیبال جهان رسیدند و جواز حضور در المپیک لندن را نیز کسب کردند اما او در آستانه المپیک از هدایت آلمان کناره گرفت تا تیم آماده و پرداخته اش با مربیگری ویتال هِینِن بلژیکی در لندن به عنوان پنجم برسد.

لوزانو علاوه بر بیدار کردن غول های خفته اسپانیا، لهستان و آلمان در رده ملی، در رده باشگاهی نیز تیم های بزرگ ایتالیا همچون میلان، پالرمو، سیسلی ترِویسو و لوبه ماچراتا را هدایت کرده و به عناوین قهرمانی باشگاه های ایتالیا (۲۰۰۰ – ۲۰۰۱) ، سوپرجام ایتالیا (۲۰۰۱) ، باشگاه های اروپا (۱۹۹۲ – ۱۹۹۳) ، جام کنفدراسیون اروپا (۱۹۹۷ – ۱۹۹۸) و باشگاه های جهان (۱۹۹۲) دست یافته است. او که پس از پنج سال (از ۱۹۸۷) مربیگری در ایتالیا در سال ۱۹۹۲ جای داگ بیل؛ مربی بزرگ امریکایی را در هدایت تیم میلان گرفت، از همان تیم و همان سال استارت موفقیت خود را زد و به یک مربی شناخته شده و قابل وثوق تبدیل شد.

فرانکو برتولی، آندره آ لوکتّا، پائولو مونتانیانی، هریستو زلاتانوف، آندره آ زورزی، مارکو مئونی، اسلوبودان کواچ، اوسوالدو هرناندز، لوکا کانتاگالی، انخل دنیس، پاسکوئاله گراوینا، میهال لاسکو، ساموئله پاپی، لورنزو برناردی، دیمیتری فومین، باس وان د گور، آلبرتو چیزولا، آندریا گریچ، مارکو براچی، لوئیجی ماسترانجلو، نالبرت، ایوان میلکوویچ و میرکو کورسانو بخشی از ستارگانی اند که در تیم های باشگاهی ایتالیا زیر نظر رائول لوزانو هدایت شده و بر سکوهای قهرمانی ایستاده اند.

رائول لوزانو اما تنها یک مربی نیست. او از سال ۱۹۹۰ به عنوان مشاور مربیان و مدرس جهانی والیبال نیز شناخته شده است و تاکنون دوره های آموزشی و سمینارهای فراوانی را در کشورهای مختلف برگزار کرده است.

برخی از آنها عبارتند از:

سیستم دفاع، ایتالیا، اسپولتو، ۱۹۹۰ –  شکل گیری حمله‌، ایتالیا، سرمونا، ۱۹۹۲ – مدیریت و انگیزه تیم های حرفه ای، ایتالیا، آنکونا، ۱۹۹۳ – آموزش و روش افزایش عملکرد، اسپانیا، بارسلونا، ۱۹۹۵ – روش و آموزش حمله، آرژانتین، بوینس آیرس، ۱۹۹۶ – متودولوژی آموزش و سیستم دفاعی، اوساکا، ژاپن، ۲۰۰۲ – شکل گیری و تثبیت سیستم دفاعی، بوینس آیرس، آرژانتین ، ۲۰۰۴ – آموزش و توسعه سیستم‌های تاکتیکی، پرتغال، ۲۰۰۵ – آموزش دفاع و دریافت تکنیکی ، لهستان، ۲۰۰۶ – آموزش توسعه سیستم های تاکتیکی، لهستان، ۲۰۰۷ – آموزش روش تدریس و افزایش عملکرد، برلین، آلمان، ۲۰۱۰ – آموزش روش حمله،  کنگره بین المللی ویادولید، اسپانیا، ۲۰۱۲ – آموزش روش و دفاع تکنیکی، نایروبی، کنیا، ۲۰۱۴ –  آموزش دفاع سیستمی، سانتافه، آرژانتین، ۲۰۱۴.

او همچنین هشت سال تحصیلات دانشگاهی اش را در رشته های مهندسی و روانشناسی پی گرفته و به عنوان یک پروفسور؛ عضو دپارتمان روانشناسی اجتماعی دانشکده مهندسی دانشگاه ملی لاپلاتای آرژانتین است.

جوایز و افتخارات

بهترین مربی شاغل در لیگ ایتالیا ۲۰۰۴ – لاگاتزتا دلو اسپورت

مربی سال ۲۰۰۷ – نظرسنجی تلویزیون تی وی پی اسپورت

مرد محبوب لهستان – نظرسنجی رسانه ای ۲۰۰۷

مربی سال ۲۰۰۷ – مجله سوپر والی

مربی سال لهستان ۲۰۰۶ – همه پرسی منتقدان ورزشی

اعطا صلیب شوالیه به سفارش رئیس جمهور لهستان ۲۰۰۶ – به خاطر سهم برجسته در توسعه و آموزش ورزش لهستان